(ادبای چارمحال بختیاری) معرفی و نقد

"(اینک مکتوب) بسم الله تعالی قبله مسجود آقای وحیدم تقریبا یکسال است که مرحوم‌ میرزا آصف از دار فانی بسرای باقی شتافته و روح پاکش از آلام و اسقام دنیوی راحت جاوید یافته و هنوز آنحضرت را خبری‌ و اثری نرسیده از آنرو مجلهء جلیلهء ارمغان را برای او ارمغانیه‌ میفرستند اف بر دنیا و وفای آن آوخ از بیداد و جفای آن‌که همواره چون اهلش با اهل معرفت و عرفان دشمن است و نهال وجودشان‌ را ریشه کن تقریبا از عمر شریفش شصت و پنجسال گذشته بود و بعد از عمل بقوانین شریعت خود را سالک راه طریقت ساخته و غالبا محرمان عالم عارف کامل را پیدا کردی و با ایشان نشستی و اکتساب‌ معارف کردی این مرحوم را قصائد و غزلیات و رباعیات و مطایبات‌ و غیره بسیار است لکن در سال طوفان بیشتر آنها از صدمه آب‌ سلاب که جمیع کتب و اساسیه و اسباب او را فراگرفته بود گل‌آلود و ضایع‌ گشته و چون دو سال تمام قبل از فوتش مبتلا بمرض فلج و بی‌حسی‌ اعضا شده بود اینها نیز ناتمام در دست غیر اهل افتاده و تمام خراب‌ و پریشان مانده و سروش نامهء نیز از احوالات انبیا بنظم درآورده‌ ولی پریشان و ناتمام مانده گویا هنوز سروش سخن خود را تمام نکرده بود که ندای ارجعی الی ربک راضیة من ضیه را شنید و گوش از استماع سخن سروش فروبست و این دو غزل و چند رباعی که در ظهر مرقوم است از جمله آثار و ادبیات آنمرحوم‌ است و برای وفات او ادبای چارمحال چند ماده تاریخ ساخته‌اند یکی از آنها نگاشته میشود."