خلاصه ماشینی:
"همانگونه که خاطرنشان گردید،پس از تأسیس سازمان تجارت جهانی سرمایهگذاری مستقیم خارجی از طریق همکاریهای چند جانبه و تجارت جهانی به سرعت افزایش یافته است این عملکرد،از این فرضیهی خوشبینانه حمایت میکند که تعمیق وابستگی متقابل اقتصادی به افزایش نقش همکاریهای بین المللی در اقتصاد جهان و کاهش نقش دولتها در روابط اقتصاد بین الملل میانجامد.
همانند بحث آثار جهانی شدن بر سیاست بین الملل،آثار سیاسی داخلی آن را میتوان با دو نگاه کاملا متفاوت مشاهده کرد: الف)نظرگاه نئولیبرال گفته میشود یک نظم تجاری آزاد، میتواند به افزایش درآمد تک تک دولتها از طریق تخصیص بهتر منابع در سطح جهانی بینجامد.
به غیر از بحث ایجاد فضای سیاسی رو به توسعه برای مشارکت هرچه گستردهتر مردم در بخشهای سیاستگذار که حقیقتا تصمیمگیری در مورد آن در سطح ملی و دولتها باقی مانده(که البته موضوع بررسی حاضر نیست)برای ایجاد انعطافپذیری لازم و ایجاد ظرفیت تحمل نابرابریها و بحرانهای منطقهیی-که ویژگی مناطق توسعه نیافتهتر است-اقدام مناسب به عمل آید در غیر این صورت نمیتوان در صحنههای اقتصادی متعارف حضور داشت لذا باید به عمل تحولات جاری و نیروهای محرکهی اصلی آن یعنی تحرک و بلوغ حرکت سرمایه و در کنشی متقابل با آن توسعهی ظرفیتهای علمی و تکنولوژیکی جامعه اندیشید.
موتور رشد و توسعهی آیندهی کشورها(که به صورت واقعی در کنار موانع و امتیازات گزینشی سیاسی در سطح دو جانبه و بین المللی که برای آینده همچنان به حیات خود با وجود تبلیغات عکس آن ادامه خواهد داد)رقابتپذیری و کاربرد مؤثرتر عوامل و منابع تولید قرار دارد و از دید ایجاد مازاد اقتصادی واقعی تحولات اقتصادی،توسعهی علمی و تکنولوژیک حرف اول و آخر در زمینهی رقابتپذیری در صحنهی داخلی و خارجی را میزند."