خلاصه ماشینی:
"در بخش دوم به آغاز حملات هوایی ناتو علیه یوگسلاوی، استفادهی میلوشویج از بحران آوارگان به عنوان ابزار فشار علیه ناتو،آغاز تلاشهای سیاسی به منظور خاتمه بخشیدن به جنگ،نقش برجستهی اتحادیهی اروپایی بهویژه آلمان در مقطع حساس جنگ،مذاکرات تروییکای بین المللی متشکل از نمایندگان ایالات متحده، روسیه و اتحادیهیی اروپایی،ورود گروه هشت در روند بحران،تسلیم بلگراد و ورود شورای امنیت سازمان ملل در اختتامیهی بحران و تصویب قطعنامهی 4421 شورای امنیت اشاره شده است.
آغاز تلاشهای سیاسی (مذاکرات صلح رامبویه) حادثهی روستای راچاک در 41 ژانویهی 99(کشتار 54 غیر نظامی آلبانی توسط ارتش صربستان)،رد تقاضای لوییس آربور رییس کانادایی دادگاه بازرسی جنایات جنگی سازمان ملل برای سفر به کوزوو جهت تحقیق قتل عام روستای راچاک از سوی رهبران بلگراد و همچنین عنصر نامطلوب شناختن ویلیام واکر رییس امریکایی هیأت نظارت سازمان همکاری و امنیت اروپا در کوزوو توسط دولت یوگسلاوی،منجر به پیچیدگیهای جدیدی در بحران کوزوو گردید.
میلوشویچ تلاش داشت از اهرم آوارگان در فشار به ناتو به منظور توقف عملیات نظامی این سازمان استفاده نماید و این موضوع در تحولات کوزوو نقش مهمی ایفا کرد و به عنوان یک شرط مهم از سوی بلگراد در پایان یافتن حملات ناتو مبدل گردید.
واشنگتن که بهشدت به دنبال تحکیم جایگاه خویش در امنیت اروپا(در قالب ناتو) است،پس از آن که مذاکرات صلح رامبویه به بنبست منتهی گردید،سعی کرد با تجویز حملات هوایی و موشکی علیه یوگسلاوی و تقبل بالغ بر 57 درصد از هزینهی عملیات،بار دیگر مدیریت بحران در اروپا را در اختیار گیرد و حضور بلامنازع خویش در این قاره را برای سالیان متمادی تضمین نماید."