خلاصه ماشینی:
"(مجموع ارزش تولید ناخالص داخلی این منطقه یک چهارم کل GDP جهان است)در عین حال در حال حاضر سؤوالات و موضوعاتی به شرح زیر(که محور اصلی مقاله نیز میباشد)مطرح است که لازم است به آنها پرداخته شود: -آیا نهادها و ساختارهای اقتصادی منطقه توان روبهرو شدن با چالشهای جهانی شدن را دارند؟ -چشمانداز اقتصادی منطقه چیست؟ -چین چه نقشی را میتواند در بهبود وضعیت اقتصادی منطقهای بازی کند؟ الف)الگوی آسیای شرقی آسیای شرقی قبل از دهه 0991 توفیقات چشمگیری در توسعه اقتصادی داشته است.
(ژاپن با کره جنوبی و سنگاپور در حال مذاکره برای توافقات تجارت آزاد دوجانبه میباشد) خلاصه اینکه سطح همکاریهای اقتصادی منطقهای در شرق آسیا در مقایسه با دیگر مناطق خصوصا آسیای شمال شرقی به نسبت پایین است.
ورود چین به سازمان تجارت جهانی به عنوان یک کشور در حال توسعهای که در حال گذراندن وضعیت انتقالی در اقتصاد است،نه تنها اصلاح نظام اقتصادی آن و روشی که دولت با استفاده از آن اقتصاد را تنظیم میکند،ایجاب مینماید بلکه مستلزم نوسازگاری ساختار صنعتی و تعیین ساختار جدید و همچنین ارتقای سطح رقابت بنگاههای اقتصادی است به نحوی که مقتضیات تقسیم بینالمللی نیروی کار و رقابت را نیز پاسخگو باشد.
چین به سازمان تجارت جهانی اقتصاد کشورهای آسیای شرقی از عوامل مشترک بیشتری به حیث مقررات تجاری و ایجاد فضای باز در بازار بهره خواهند برد و این حالت خود مبنایی را برای همکاریهای بیشتر-علاوه بر چارچوبهای موجود سازمان تجارت جهانی و آپک تشکیل خواهد داد."