خلاصه ماشینی:
صدر الدین که مکتب فکری خود را با طرح وجودشناسی آغاز نموده بود،بعد از بحث برهانی در عوارض و تقسیمات وجود،بعد از بحث از الهیات عقلانی و وجود واجب و کاوش از صفات و اسمای باری تعالی پرداخته و آن را درمقابل فلسفهی مشاء و حکمت اشراق،به حکمت متعالیه نام بردار ساخته است،در طول نزدیک به چهارصد سال گذشته به واسطهی قدرت فکری صدر المتالهین،اندیشهی فلسفی حاکم در میان فلسفه آموختگان و دوستداران علوم نظری ایرانی از آن حکمت متعالیه بوده است.
کتاب هستی از نظر فلسفه و عرفان در بیست فصل تقسیمبندی شده و با شروع از دیدگاههای مختلف دربارهی مفهوم وجود(فصل اول)و تعریف غیر حقیقی وجود و دفع اشکالات قائلین به اشتراک لفظی وجود (فصل دوم و سوم)به بیان اصالت وجود و بساطت صرفهی آن پرداخته است.