خلاصه ماشینی:
"الگوی این نوع داستان پردازی را در ادبیات جدید میتوان به داستان کوتاهی از ادبیات ژاپن به نام«راشومون»اثر آکوتاگوا نسبت داد:داستان یک قتل که روایت هرکس،یعنی 9 راوی داستان،از آن متفاوت و غیر یقینی است حتی روایت خود مقتول!البته شهرت«راشومون» بیشتر مدیون فیلم تراز اول کوروساوا است،فیلمی با بازی درخشان توشیرو میفونه.
به جز تلاشهای درخور ستایش بهرام بیضایی،مخصوصا در نمایشنامه درخشان«مرگ یزدگرد»،در این شیوه (که اساسا برگرفته از الگوهای نمایش شرقی،به خصوص تعزیه،است)؛محسن یک شعر راز آلود نقد نمایش«در جمعیت گم شد» مهلم از دو شعر نزار قبانی،نویسنده جلال تجنگی،کارگردانان:سعید هاشمی پور-جلال تجنگی تیر و مرداد 87-مجموعه تئاتر شهر-تالار قشقایی مهرداد ابروان نقد مخملباف هم در فیلم شاعرانه-فلسفی «نوبت عاشقی»سعی کرده بود شکل تازهای از اینگونه روایتی ارایه دهد:داستان 3 بار اتفاق میافتد،با 3 پایان متفاوت،باز متکی بر اصل نسبی بودن واقعیت."