خلاصه ماشینی:
"(به تصویر صفحه مراجعه شود) >تئاتر شهر،چهار سو،شهریور هشتاد و هفت هفت و چهل و پنج دقیقه غروب نگاهی به نمایش بیداری خانه نسوان،نوشته و کار حسین کیانی مسعود موسوی نقد با نگاهی گذرا به پیشینه هنر نمایش و درام در سراسر جهان به موارد متعددی بر میخوریم که حکومت و کسانی که داعیه اعتلای فرهنگ و هنر را با خود همراه داشتهاند هرچند که در ظاهر با این هنر ناب سر آشتی داشته و از آن به عنوان عاملی مهم برای توسعه و ارتقاء فرهنگ جوامع نام بردهاند اما در خفا سعی کردهاند تیشه بر ریشه این هنر مردمی و مظلوم زده و زمینه انزوای هرچه بیشتر و یا حد اقل تهی کردن درون آن از هرگونه تفکر ناب را فراهم کنند.
حسین کیانی نمایشنویس جوان کشورمان نیز با بهرهگیری و استناد به دوران مشروطیت و دوران رضاخانی و منش مستبدگونه وی تلاش کرد تا همانند دیگر آثار خود گوشهای از دنیای نمایش و درام کشورمان را با نگاهی به سرنوشت واقعی تعدادی از نمایشنامهنویسان زن ایرانی در قالب نمایشی تحت عنوان«بیداری خانه نسوان»به اصطلاح به تصویر کشیده و بر روی صحنه ببرد تا به این طریق بتواند تحلیل خود را از شرایط خاص سیاسی، اجتماعی و...
اما علیرغم تمامی این تلاشها به نظر میآید که نویسنده متن در جریان نگارش در برخی لحظات و به خصوص تابلوهای پایانی و اوج نمایش از شکل تبیین درامی خالص و ناب خارج شده و با رسیدن به سطح شتابزدگی و شعارزدگی و توجه بیشتر از اندازه به جنبه کمیک و سرگرمکنندگی اثر،ضعفهایی را متوجه متن خود کرده است؛ضعفهایی که توسط کارگردان اثر نیز دیده نشده و در اجرا قابل مشاهده است."