خلاصه ماشینی:
"وی گفت که پیشاز فردوسی کمتر شاعری از این معانی و مضامین در شعرش بهره جسته،و هیچ یک از متکلمین و غیر شیعه لفظ«وصی» را برای جانشین پیامبر بمعنی مطلق امیر المؤمنین بکار نبرده است،و تنها فردوسیست که وصی را به نبی میافزاید: اگر چشم داری به دیگر سرای بنزد نبی و وصی گیر جای سخنران سپس چهلوچند مورد از تجلی قرآن و حدیث را در شاهنامه برشمرد از جمله در بیت زیر: که من شهر علمم،علیم در است درست این سخن گفت پیغمبر است که در معنی«انا مدینة علم و علی بابها»است(وی پای فشرد که«من شارستانم»-که در نسخه فلورانس آمده-بیمعناست)و نیز گفت«بدان برترین نام یزدان پاک»در سخن فردوسی اشاره به اسم اعظم است میان موحدین یعنی مسلمانان و یهود.
باز مژده داد که شورای عالی تاجیکستان،فارس را زبان رسمی تاجیکستان اعلام کرد و خط فارسی از سال آینده در مدارس یاد داه میشود،هرچند که از ده سال پیش هم آموزش زبان و خط فارسی میان خانوادههای تاجیکی جریان داشته است و هیچ چیز نمیتوانست مانع این حرکت فرهنگی مردم شود.
نگارنده این یادداشت نیز ارمغان مجلس بزرگداشت فردوسی را«نگاهی به شاهنامه شناسی در ژاپن و برگردانهای ژاپنی شاهنامه»داشت:شاهنامه از نخستین گنجینههای دانش ایرانی بود که در چشم خاورشناسان و ایراندوستان ژاپن نوین جلوه کرد.
-کتابهای خوبی هم درباره فردوسی و شاهنامه و نیز چاپهای تازهای از این کتاب در ایران منتشر شد که از نمونههای خواندنی آن میتوان«فرهنگ نامهای شاهنامه»از منصور رستگار فسائی،و چاپ تهران شاهنامه ویراسته جلال خالقی مطلق(مقدمه و دفتر یکم)را یاد کرد."