خلاصه ماشینی:
"یکی از آثار فرهنگی که این هندیان با خود به کارائیب آوردند،برگزاری مراسم ماه محرم بود که کمکم بقیهء ساکنان آن محل را نیز تحتتأثیر خویش قرار داد.
باوجود آنکه این مراسم در ترینیداد با رسوم کرنول،مسیحی و آفریقایی مخلوط شده است چنانکه بسیاری از کسانی که امروز«تجه»4( tadjah -«تعزیه»در هند)میسازند،مسلمان نیستند بلکه پیرو مذاهب هندو یا مسیحی هستند و از انواع مختلف نژادها و رنگها نیز در بینشان دیده میشود.
معمولا از حسن و حسین با اسم تثنیهء عربی«حسنین»یاد میشود و در بسیاری از کشورهای مسلمان در طول محرم از حسن نیز یاد بودی به عمل میآید،نزدیک شدن این دو برادر به هم در هند و ترینیداد ممکن است تحتتأثیر افسانههای هندی و داستان برادران توأمان(دو قلو) باشد.
آنها که مسؤول ساختن تجه هستند از خوردن گوشت،غذاهای سرخ شده،الکل و نزدیکی با زن پرهیز میکنند،در موقع کار کردن در امام باره کفشها را باید در بیاورند،ورود به این منطقه اگرچه قاعدة برای زنان ممنوع است ولی در عمل اگر در حالت عادت ماهانه نباشند میتوانند در آن کار کنند.
در حدود ساعت شش بعد از ظهرروز تاسوعا یک دیوار متحرک کارگاه (-امام باره)برداشته میشود و پایه و قسمت اصلی تجه به داخل حیاط برده میشود و در آنجا«تاج گذاری»انجام میگردد(قسمت بالای آنکه معمولا به شکل گنبد است روی تجه گذاشته میشود).
این،اولین غذای گوشتدار است که در داخل کارگاه صرف میشود زیرا این محل بعد از خارج کردن تجهء بزرگ دیگر حالت تقدس خود را از دست داده است."