خلاصه ماشینی:
"قطعا اهدای اولین جایزهء صلح نوبل ایران به یک زن ایرانی را میتوان در بستر وضعیت عمومی کشور مورد تجزیه و تحلیلهای گوناگون قرار داد و باید قرار داد،زیرا این انتخاب نشانگر آن است که جامعهء جهانی توجه خاصی به مسائل داخلی ایران یافته و در عین حال به اهمیت فعالیت مستمر و حساسیت حرکتهای واقعی که در بطن جامعهء ما رخ میدهند آگاه شده است.
دیگر وجه نمادین این انتخاب،تمایزی است که برندهء صلح نوبل نسبت به الگوهای رسمی،مرسوم و غالب دارد و نیز شکستن تصاویر و کلیشههای منفیای که در جاععهء جهانی در رسانههای غربی از زن ایرانی ارائه شده بود و همچنین تأکیدی مجدد بر جنبهء صلحآمیز بودن تحولات جامعهء ایرانی و جنبش اجتماعی درون ایران؛ما باید به این انتخاب ببالیم و از فرصت پیش آمده دلگرم باشیم و با فعالیتهای مستمر خود به استقرار و استحکام نهادهای مدنی همت گماریم."