خلاصه ماشینی:
"چنانکه استاد دکتر عبد الحسین زرینکوب در یکی از مقالات خود که در مجموعهء مقالات ایشان نه شرقی،نه غربی،انسانی(تهران،امیر کبیر،1356) تجدید چاپ شده است،نوشتهاند که مرحوم دکتر صورتگر مکرر به ایشان گفته است که ایرج میرزا،«در زهره و منوچهر»را پس از دیدن ترجمهء ناقص و ناتمام آن داستان توسط من به نظم درآورده است،اما ایشان[دکتر زرین کوب]این دعوی را قبول ندارند و متقاعد نشدهاند.
1-واژهء همبستهء«نقطهگذاری»که امروزه به جای Signe de ponctuation فرانسه و Punctuation mark انگلیسی به کار برده میشود نمونهای از ترجمههای نادرست و گمراهکنندهایست که در چند دههء گذشته به زبان بیدروپیکر ما راه یافته و اینک،چنان که میبینیم،موضوع کتاب جداگانهای نیز شده است.
4-و بالاخره اینکه،آیا خود ما نباید به جبران بیپروایی و تنبلی و کمکاری آشکار فرهنگستان همواره از واژههای رسا و گویا و زیبای فارسی کمک بگیریم و مثلا پرانتز(یا قوسین و هلالین)را«دو کمان»و کروشه را «چهار کنجه»و عبارت معترضه را«میان گفت»بنامیم،و یا به جای علامت استفهام و علامت نقلقول«نشان پرسش»و«نشان بازگفت»را به کار ببریم و آنچه خود داریم ز بیگانه تمنا نکنیم؟ با آرزوی موفقیتهای بیشتر برای نویسندهء گرامی نقطهگذاری در نوشتار فارسی و به امید آنکه نام و نشانی ناشر کتاب و بهای آن نیز به آگاهی همگان رسانده شود تا ایرانیان این سوی آتلانتیک هم بتوانند آن را بخرند و بخواننده و بهرهمند گردند.
* آقای ناصر مجد،مؤلف کتاب نقطه گذاری در نوشتار فارسی 1-ناشر کتاب را معرفی نکردهاند؛2-در فهرست منابع کتاب خود از سه مقاله به زبان فارسی نیز نام بردهاند: «نقطهگذاری»،احمد آرام،مجلهء راهنمای کتاب،شمارههای فروردین و اردیبهشت 1340؛ «نقطهگذاری یا سجاوندی»،دایرة المعارف فارسی،مصاحب،تهران،1345؛«نقطه گذاری در رابطه با نکات نظری و چاپی»، راهنمای آماده ساختن کتاب،دکتر شمس الدین ادیب سلطانی،تهران،1365، ص 66)که در یکی از آنها لفظ«سجاوندی» به کار رفته است."