چکیده:
از بحثهائی که در مقدمه علم اصول مطرح است و ذهن بزرگان علم اصول دوره های اخیر را به خود مشغول ساخته دست یابی به موضوع علم در علوم مختلف و در نهایت دست یابی به موضوع علم اصول است چرا که برای هر علمی یک موضوع است که عبارتست از جامع ذاتی میان موضوعات همه مسائل علم نگارنده بر آنست که هیچ دلیل مبنی بر اینکه برای هر علمی یک موضوع است وجود ندارد بلکه می توان از مجموع مسائل یک علم بیش از یک جامع انتزاع نمود که هر جامع نسبت به گروهی از موضوعات مسائل که داخل در یک حقیقت است جامع ذاتی باشد مانند کلمه و کلام در علم نحو، محسن لفظی و محسن معنوی در علم بدیع، معلوم تصوری و معلوم تصدیقی در علم منطق، کتاب و سنت و اجماع و عقل در علم اصول (طبق یک نظر) چرا که اگر این امور متعدده خود موضوع نباشد یا موضوع امر واحد و جامع عنوانی است که می توان گفت در هیچ علمی از عوارض جامع عنوانی بحث نمی شود و یا موضوع امر واحد و جامع ذاتی است که باید گفت مگر نباید در علم از عوارض آن گفتگو شود آن چیست و چرا مصادیق آن ذکر شده. این مقاله به آراء دانشمندان بزرگ علم اصول در این زمینه پرداخته و پس از تحلیل و نقد نظریه طرح شده را اثبات می کند و از آنجا که تعریف کلمه های بکار رفته نقش مهمی در فهم آراء دارد لذا تاکید بیشتری بر آن شده است.
The introduction of Elm Osol is about how we can acquire the subject of all different sciences. Since there is a subject for each science. It means that there is Jame Zati between the subject of all sciences.
The author mentions there is no reason to show that every science has a separate subject. He describes Jame Zati in the different kinds of sciences and expresses they are subject themselves.
On the contrary، there is Jame Onvani which its outcome isn't important in studying sciences.
In this article، the author expresses Elm Osol scientists' viewpoints about the outcomes of mentioned subject. Then he analyses، criticizes and proves it.