خلاصه ماشینی:
"به منظور مقابله با مشکلات و بحرانهای پس از استقلال،کشورهای آسیای مرکزی درصدد قطع رشتههای وابستگی اقتصادی و پایهریزی یک اقتصاد ملی در جهت خودکفایی بر آمدهاند و اقدامات به کار گرفته شده توسط این کشورها عبارتند از: تغییر ساختار مالکیت،ابزار تولید،خصوصی سازی و انتقال تدریجی به سمت اقتصاد بازار آزاد؛سیاستهای درهای باز در قبال جهان خارج و جذب سرمایههای خارجی؛تلقی کشاورزی به مثابه زیر بنای اصلاحات؛ از اوایل دههء 09 با اجرای سیاستهای اصلاح اقتصدی و انجام فرآیند ادغام در بازار،بتدریج نهادهای مالی، بازار و ظرفیت سازی در منطقه رشد میکند که استقرار بانک مرکزی،سیستم پرداختها و سیستمهای قانونی و ساختارهای اداری در روند این پیشرفتها مؤثر بوده است ولی همچنان ضعفهای اساسی مثل مسألهء فساد، مدیریت بودجه،مقررات خدمات شهری در منطقه باقی است.
سطح خصوصی سازی در ترکمنستان بین حد اقل 1 تا حد اکثر 4/3(در بررسی میان جمهوریهای آسیای مرکزی دو کشور لهستان و ورسیه)به شرح زیر است:41 درجه خصوصی سازی مؤسسات بزرگ ترکنستان 1/7 درجه خصوصی سازی مؤسسات کوچک ترکمنستان 2 میتوان روند خصوصی سازی در ترکمنستان را به شرح زیر تبیین نمود: اول-ایجاد پایههای حقوقی مناسب با تصویب قوانین اساسی در زمینههای اقتصادی، در زمان اتحاد شوروی سابق،این کشور به مانند سایر جماهیر عنان اختیار اقتصاد خویش را دست نداشت و ناگزیر بود در چارچوب سیاستها و برنامههای اقتصادی تنظیم شده در مرکز(مسکو)عمل کند که با تجزیه شوروی و استقلال جماهیر،ترکمنستان کنترل اقتصاد خود را به دست گرفت و در دو جهت شروع به کار نمود: 1."