چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه نگه داری ذهنی عدد و ردیف کردن عملیاتی بر اساس نظر «پیاژه» انجام شده است. طبق نظر «پیاژه»، عدد، تالیفی از ردیف کردن و طبقه بندی است. وقتی کودک واجد نگه داری ذهنی می شود، می تواند آن ها را یک به یک مطابقت دهد. در این مطابقت، علاوه بر آنکه عناصر را ردیف می کند، عناصر را در هم طبقه بندی می کند. سوال اصلی این است که اگر عدد، تالیفی از ردیف کردن و طبقه بندی باشد، آیا بین عدد ردیف کردن رابطه علت و معلولی برقرار است و یا این که صرفا همبستگی بالایی دارند و در یک سن به استقرار می رسند؟ بر این اساس دو فرضیه مطرح شده است که طی آن ها هر آزمودنی که واجد نگه داری ذهنی عدد باشد، واجد ردیف کردن نیز می باشد. فرضیه دیگری آن است که بین تغییرات نمرات عدد و نمرات ردیف کردن، همبستگی بالا و معتبری وجود دارد. برای آزمون فرضیه ها، 180 نفر از دانش آموزان دبستانی شهر تهران در سه دسته سنی 6، 7 و 8 ساله به صورت تصادفی دو مرحله ای انتخاب شدند. روش جمع آوری داده ها بر اساس روش بالینی «پیاژه» و استفاده از مصاحبه بالینی انجام گرفته است. داده های جمع آوری شده بر اساس دستورالعمل نمره گذاری، که توسط پورحسین (1370) برای جمعیت ایرانی اعتباریابی شده است، به صورت داده های فاصله ای توسط مشخصه های آماری همبستگی «پیرسون»، آزمون t و تحلیل واریانس یک طرفه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که سن، عامل اصلی تحول شناختی است و کودکان ایرانی در سن 8 تا 8 سال و 11 ماه واجد نگه داری ذهنی عدد و ردیف کردن عملیاتی می شوند. همچنین بین فهم عدد و توانایی ردیف کردن رابطه علیت وجود
خلاصه ماشینی:
"مجله روانشناسی و علوم تربیتی Journal of PsycholotyEd سال سی و هفتم،شماره 2 6831،ص 331-641 رابطهی فهم عدد و توانایی ردیف کردن در کودک دکتر رضا پورحسین استادیار دانشگاه تهران چکیده تاریخ دریافت 5831/7/32-تاریخ تأئید 6831/5/92 پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهی نگهداری ذهنی عدد و ردیف کردن عملیاتی براساس نظر"پیاژه"انجام شده است.
سؤآل اصلی این است که اگر عدد،تألیفی از ردیف کردن و طبقهبندی باشد،آیا بین عدد و ردیف کردن رابطهی علت و معلولی برقرار است و یا اینکه صرفا همبستگی بالایی دارند و در یک سن به استقرار میرسند؟بر این اساس دو فرضیه مطرح شده است که طی آنها هر آزمودنی که واجد نگهداری ذهنی عدد باشد،واجد ردیف کردن نیز میباشد.
نتایج نشان داد که سن،عامل اصلی تحول شناختی است و کودکان ایرانی در سن 8 تا 8 سال و 11 ماه واجد نگهداری ذهنی عدد و ردیف کردن عملیاتی میشوند.
سن اکتساب تواناییهای عدد و ردیف کردن،براساس نظر"پیاژه"و محققان بعدی و برای کودکان ایرانی براساس یافتههای پور حسین(0731)،بین سنین 7 تا 8 سالگی است؛بنابراین دستهی سنی 6 تا 8 سال و 11 ماه انتخاب شده است تا جمعیتی که واجد نگهداری ذهنی و عملیات هستند؛ پوشش داده شوند.
تحلیل واریانس میانگین نمرات عدد و ردیف کردن (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتیجهی آزمون توکی در جدول 2 نشان میدهد که این تفاوت در همهی سنین مورد نظر در مقایسه با یکدیگر،معنیدار است.
در این ارزیابی، جملهی«هرکسی که واجد نگهداری ذهنی عدد باشد،دارای توانایی ردیف کردن عملیاتی نیز میباشد»،یک قضیهی منطقی است که مورد آزمون قرار میگیرد."