خلاصه ماشینی:
"بمناسبت دوازدهمین سال درگذشت او،با چاپ نکاتی از اعتقاداتش دربارهی وزن،یادش را گرامی میداریم «کاوه» نیمای افسانه: این زبان دل افسردگان است نه زبان پی نام خیزان گوی در دل نگیرد کسش هیچ ما که در این جهانیم،سوزان حرف خود را بگیریم دنبال *بسیاری از اشعار من، برطبق میل من وزن نگرفته و مقبول نظر من نیستند.
*قطعاتی که جوانان در این سالها به سبک من ساختهاند، از حیث وزن هرج و مرج عروضی را ایجاد کرده است.
*هنر این است که چطور بهر قطعهای وزن مناسب بدهیم که با وجود بلند و کوتاه بودن مصراعها،وقتی که دکلامه میشود در گوش دلنشین واقع گردد.
*تنوع در وزن،در اشعار بعضی از جوانان که وزن را از زیبائی انداخته است ازین اشتهای آنها تراوش کرده است که قدم جلوتری را در راه تکامل برداشته باشند در صورتیکه نمیدانند جای اولین قدم آنها بر روی چه نقطهای است و برای چه به آنجا قدم گذاشتهاند؟ این یک نوع انتحار برای ذوق است."