خلاصه ماشینی:
نظریه سوم که اکثریت قاطع علمای جدید حقوق بینالملل طرفدار آن هستند این است که عمل اشخاص خصوصی از نظر حقوق بینالملل قابل انتساب به دولت نیست و بدین عنوان، عمل دولت (act of the State) که ممکن است موجب مسئولیت در قبال دولتهای دیگر باشد، بهشمار نمیآید.
» 1 در پرونده «Fischbach and Friederic» (آلمانـ ونزوئلا) نیز سرداور«Duffield» همین قاعده را در رأی مورخ 1903 با عبارت زیر اعلام کرد: « با وجود این، به اعتقاد سرداور، دکترین جدید که تقریبا مورد قبول همگان قرار دارد آن است که یک ملت مسئول اعمال انقلابیون نیست هنگامی که انقلاب خارج از کنترل دولت رسمی بوده است.
ماده 15 طرح مواد راجعبه مسئولیت بینالمللی دولت، که از سوی کمیسیون حقوق بینالملل تهیه شده است، تحت عنوان « انتساب عمل یک نهضت انقلابی که به صورت حکومت جدید یک کشور در می آید یا منتهی به تشکیل دولت جدید میشود»، درباره قاعده استثنایی فوق چنین می گوید: «1.
4. دولت انقلابی پیروز، برطبق رویه قضایی بینالمللی، مسئول زیانهائی است که در نتیجه اعمال انقلابیون قبل از پیروزی انقلاب به بیگانگان وارد شده است، مشروط بر اینکه اولا یک سازمان یا گروه متشکل انقلابی وجود داشته باشد، و ثانیا واردکنندگان زیان تحت کنترل واقعی آن سازمان یا گروه انقلابی بوده باشند، و فقط با این شرایط است که اعمال انقلابیون به دولت انقلابی پیروز نسبت داده خواهد شد.