چکیده:
هدف از این مقاله بررسی نقش آموزش عالی در دستیابی به اهداف چشمانداز بیستساله جمهوری اسلامی ایران است.این مقاله به بررسی وضعیت کنونی توسعه انسانی در ایران،اهمیت توسعه منابع انسانی،مشکلات پیش روی آموزش عالی ایران و سیاستهای کلان آموزش عالی در کشورهای پیشرفته میپردازد.دیدگاههای نویسنده درباره چالشهای اصلی پیش روی آموزش عالی نیز در آخرین بخش مقاله بیان میشود.این چالشها روی ده موضوع اصلی در نظام آموزش عالی متمرکز شدهاند:تغییر ساختار، برنامههای درسی،دسترسی،ویژگیهای دانشجویان آتی،ایجاد توازن میان آموزش و پژوهش،افزایش کارایی و آموزش و بازآموزی.
خلاصه ماشینی:
"در فرایند بازنگری ساختار یافتن پاسخهایی برای سؤالات منطقی زیر ضروری به نظر میرسد:آیا لایحه،روش بهتری برای هدایت علوم، تحقیقات و فناوری کشور است؟اصول و سیاستهای اصلی هدایت علوم،تحقیقات و فناوری،در دانشگاهها و مؤسسات و مراکز آموزش عالی کداماند؟آیا در ساختار جدید به نحوه اداره سازمانهای علمی و بهرهبرداری از تجربیات آموزش عالی در کشورهای پیشرفته و واقعیات کشور توجه شده است؟آیا نحوه مشارکت دانشگاهیان،صاحب نظران و ذینفعان در تدوین لایحه رضایت بخش بوده است؟(به تصویر صفحه مراجعه شود) درطول دو دههء گذشته یکی از سیاستهای اصلی آموزش عالی در ایران افزایش دسترسی بوده است.
بهرهبرداری از ابزارهای مدیریتی،به خصوص مدیریت مالی،در حمایت از اولویتهای مراکز آموزش عالی امری ضروری و چالشی مهم پیش روی ما خواهد بود چگونه میتوان کارایی دانشگاهها و مراکز آموزش عالی را افزایش داد؟آیا واگذاری خدماتی مانند اداری و پشتیبانی به بخش خصوصی میتواند در افزایش کارایی نقشی ایفا نماید؟آیا ارتباطی میان استقلال سازمانهای علمی و افزایش کارایی و پاسخگویی وجود دارد؟ آیا ورود برخی فناوریها به آموزش عالی افزایش کارایی را به همراه داشته است؟چگونه میتوان با بهرهبرداری از فناوریهای نوین هزینهها کاهش و کارایی را افزایش داد؟آموزش و بازآموزی جهانی شدن،و تحولات اجتماعی و اقتصادی،ایجاد بازنگری و تحول در آموزش و بازآموزی مستمر نیروهای انسانی را بیش از پیش نمایان ساخته است."