خلاصه ماشینی:
"د گویا دیگر باید این قضیهی باءهای اضافه و پیشوند فعل در کتابی که استادی چون جمالزاده آن را نوشته و ویراستهی دکتریست در ادب فارسی و عربی و زبان عامیانه،حل شده باشد*بخصوص که دیگر قصه و مقاله نیست،فرهنگ است (*)در این مورد،و موارد دیگر،آقایان خود بهتر میدانند که گذشته از مقالات مبسوطی که در شمارههای مختلف مجلات سنگین دار الخلافهی تهران آمده است جزوهی جدا گانهای هم اخیرا بچاپ رسیده است بنام«شیوهی(ه ی)خط فارسی»که ظاهرا از دکتر مصطفی مقریی است و نذر مترجمانیست که سروکارشان با مؤسسهی فرانکامین است.
چگونگی ضبط لغات در مقدمه نوشتهاند:«مقصود اصلی در این کتاب همانا جمعآوری کلماتی بوده است که عموما در همه جای ایران متداول و معروف اغلب فارسی زبانها میباشد»اما در متن کموبیش لغاتی هست از گویشهای مختلف ایران زمین: اصفهان،مشهد،شیراز،کرمان،آذری و غیره که اغلب معروف اغلب فارسی زبانها نیست، اما در این نکته بحثی نیست که گامیست در راه غنای زبان تنک مایهی فارسی رایج.
برای احتراز از اطناب کلام بعنوان مثال تنها به ذکر موارد مفقود از اولین لغت(ریشه)موجود میپردازیم**: آب:عصارهی هر چیز،شیرهی هر چیز،رطوبتی که در چیزی هست:آب هویج و غیره* (*)«بدیهی است که مجموعهی ذیل مشتمل بر تمام کلمات عوامانهی مفردهی فارسی نیست و لهذا اشخاصی که بجمعآوری اینگونه کلمات علاقهای دارند ممکن است کاغذ سفید در میان صفحات گذاشته و هر وقت کلمهی تازهای بخاطرشان آمد و الخ..."