چکیده:
این نوشته کوشیده است بر اساس منابع تفسیری اهل سنت،دیدگاه مفسران این طائفه را درباره شخصیت امام حسن مجتبی(ع) در حوزه مباحث تفسیری، گزارش، بررسی و تحلیل نماید.صلح امام مجتبی(ع)،دیدگاه آن حضرت درباره قرآن و چگونگی تفسیر آن،و سرانجام نوع تفسیر ایشان از آیات قرآن کریم،سه محور این نوشته است. کلید واژهها:امام حسن،صلح امام حسن،قرآن،تفسیر قرآن،نکتههای تفسیری امام حسن و روششناسی تفسیر.
خلاصه ماشینی:
"1. مفسران اهل سنت و صلح امام حسن(ع) برخی از مفسران،در وجه نامگذاری امام مجتبی(ع) به سید چنین گفتهاند: سمی الحسن بن علی سیدا فی قوله:إن ابنی هذا سید،و لعل الله یصلح به بین فئتین عظیمتین من المسلمین؛حسن بن علی،بر اساس این فرمودە پیامبر که گفته: «این پسرم،سید است و امید است که خداوند به وسیلە او میان دو گروه بزرگ مسلمانان،آشتی ایجاد کند»،سید نامیده شده است.
21 همین مفسر،در تفسیر آیە وإذ قال ربک للملائکة إنی جاعل فی الأرض خلیفة(بقره،2/30)بحث مفصلی را در خلافت سیاسی و حکمرانی مطرح کرده و شقوق گوناگون مشروعیت یافتن خلافت را ذکر کرده و دربارە کنار کشیدن از حکومت،و این که خلع ید حاکم از حکمرانی،جایز است یا خیر؟در جواز آن به عمل امام حسن(ع) استناد کرده،و بعد با تصریح به اینکه کار حسن بن علی،از سر عذر صورت گرفته،بدون اشارە مستقیم به عدم جواز خلع ید از حکومت،گفتە پیشین خود را پس گرفته است.
30 بر اساس نقل مفسران،استناد امام به نزول سورە کوثر و قدر دربارە جایگاه خود و در برابر،اعلام برتری این جایگاه بر زمانی که بنیامیه حکومت خواهند کرد،برای اعلام این مهم است که حکومت بنیامیه اگر چه هزار ماه یعنی قریب به یک قرن هم طول بکشد،ارزش ندارد و خاندان پیامبر اگر بر مصدر قدرت نباشند،دارای جایگاه ارزشمند خود هستند و مؤمنان نباید امور ظاهری همچون قدرت و حکومت را ملاک برتری قرار دهند،و ارزشمندی خاندان رسول خدا را از یاد ببرند."