چکیده:
اسلام به عنوان کاملترین دین آسمانی که راهنمای زندگی،و هدایتگر انسان است. مجموعهی قواعد و رهیافتهائی در همهی عرصههای حیات برای زندگی طیبه انسانی دارد.به همین جهت کیفیت اقتصاد و سلامت اقتصادی فرد و جامعه به وضوح و مبسوط در قران آمده است.این هنجارها و آموزههای فرهنگی و اجتماعی است که در شکلگیری و جهتدهی میزان مصرفگرایی جامعه نقش اساسی ایفا میکند.رفتارهای مصرفگرایی اصولا جنبه تقلیدی به خود میگیرد و بسیار سادهتر از رفتارهای تولیدگرایی ساختار مییابد.پس در حقیقت ارزشها و هنجارهای جامعه هستند که تعیینکننده میزان مصرف گرایی و سمت و سوی آن است.فلذا برای القای فرهنگ صحیح مصرف در جامعه باید به سرچشمههای زلال و جامعی مراجعه کرد که ضمن تشریح ساده و رسای موضوع،اثرات و عواقب سوء مدیریت و سوء رفتارها در این زمینه 2Lرا نیز معلوم مینماید.
خلاصه ماشینی:
"این جمله نشان از این دارد که دین اسلام برای بهینه بودن مصرف و مدیریت صحیح آن در همه موارد دیگر نیز توجه مخصوص داشته و خواسته است انسان با استفاده از جزئی از موضوع به اهمیت درک کل موضوع رهنمون شود.
در بیان اهمیت اعتدال و میانهروی در رفتار و اعمال اجتماعی و فردی نیز به این آیه اشاره میشود: «و الذین اذا انفقوا لم یسرفوا و لم یقتروا و کان بین ذالک قواما» 81 (و مومنان کسانی هستند که به هنگام انفاق اسراف نکرده و بخل هم نورزند بلکه احساس آنها در حد میانه و اعتدال است) تامل و تدبر در آیات قرآنی ما را به این موضوع میرساند که اسراف و مصرف زیاده از حد و بیجا،دارای مفاهیم و گستره وسیعی بوده و حیطه وسیعی از اعمال و رفتار ما را در بر میگیرد.
تبذیر یا همان الگوی نادرست مصرف که در لغت به معنای ریخت و پاش است و از ریشه بذر گرفته شده است نشان از رفتاری دارد که در آن اموال و داراییها ی فرد یا گروه بیآنکه به درستی تعریف و تخصیص داده شود،مورد استفاده قرار گیرد و به صراحت در قرآن کریم مورد نکوهش قرار میگیرد(؛و حق خویشاوند و محرومان بینوا و در راه مانده را بده و مال خود را بیهوده و به گزاف مریز و مپاش-تباه مکن-همان ریخت و پاشکنندگان-کسانی که مال را به گزاف تباه میکنند-برادران شیطانها هستند و شیطان خداوند خویش را ناسپاس است)12."