خلاصه ماشینی:
"دربارهء این نقل به چند نکته باید اشاره کرد:[1]در این نقل «عماد الدین محمود»به«عماد بن حمود»تصحیف شده است(نیز نک:شجرة الامجاد،ص 56-66،که به همین تصحیف در نسبنامهء سادات رفیعی اشاره میکند)؛[2]«رفیع الدین محمد بن کمال الدین حسین بن عز الدین حسن بن عماد الدین محمود بن عز الدین حسن»بر اثر تصحیف و افتادگی به«ابو عبد الله الحسین بن عماد بن حمود بن عز الدین حسن»تبدیل شده است؛[3]زمینهای هزار جریب از زمان میر عماد الدین به سادات عمادی تعلق یافت،و نه از عصر آل بویه؛[4]ظاهرا نخستین کس از اجداد سادات رفیعی که به عراق رفت،سید رفیع الدین محمد فرزند سید کمال الدین حسین است،که پدرش به دستور شاه اسماعیل صفوی به قتل رسید(نک:ادامهء مقاله)؛[5]سادات رفیعی به سبب انتساب به«رفیع الدین محمد»به این نام شهرت یافتهاند،نه به سبب انتساب به زمینی به نام رفیعیه(دربارهء سادات رفیعی نجف، افزون بر مناهل الضرب[ص 764-074]،نک:شجرة الامجاد،ص 06 و پانوشت 1 همانجا).
«المرتضی المعظم»برای برخی از سادات به کار رفته است (نک:«کهنترین سند شهر مشهد»،ص 91)؛حافظ ابرو(زبدة التواریخ،ج 3،ص 654)از سید عز الدین هزار جریبی(م 728)و عبد الرزاق سمرقندی(مطلع سعدین و مجمع بحرین،ج 1،بخش 1،ص 891)از میر سید شریف جرجانی(م 618)با عنوان«مرتضی اعظم»یاد میکنند؛در عنوانی که برای نامهء تیمور به سید علی کیا(حاکم زیدی گیلان)گذاشته شده و ظاهرا با زمان نگارش اصل نامه فاصلهء چندانی ندارد،نیز عنوان«مرتضی اعظم»برای سید علی کیا به کار رفته است(نک:اسناد و مکاتبات تاریخی،ص 45)؛فصیح خوافی عنوان«مرتضی اعظم»را برای سید عماد الدین،پسرش سید عز الدین و همچنین سید کمال الدین مرعشی به کار برده است(مجمل فصیحی،ج 3،ص 789،0601،7011)؛و این عنوان را در کتیبهء مزار یکی از احفاد میر عماد الدین-از دورهء تیموری هم میتوان دید(نک:تاریخ تشیع و مزارات شهرستان ساری، ص 871)."