یسن چهل و دو

"متون گاهانی، الف:گاهان، جمع گاه به معنی سرود، مشتمل بر هفده سرود که سراینده آنها خود زردشت است؛ب: یسن‌های هپتنگهایتی یا یسن‌های هفت هات( فصل)که به نثر است و پس از گاهان قدیم‌ترین بخش اوستا است. نیز جریان آب‌ها را می‌ستاییم و نیز پرواز پرندگان را می‌ستاییم‌بازگشت آسرونان را می‌ستاییم که به دور خواهند رفت به سرزمینهبرای راستی خواهی‌نیز همه امشاسپندان را می‌ستاییم‌ به هنگام یزش( دعای ینگهه‌ها تام)، یکبار باید خوانده شود شرح واژه‌ها بند1 :فعل مضارع اول شخص جمع ناگذر، از ریشه‌ yaz- «ستودن»، ستاک حال: yaza- ؛زند:. (بار تولومه:513) :حالت مفعولی جمع مذکر از صفت‌«آب ریزان»،حالت فاعلی مفرد مؤنث از«آب»و ستاک‌ tacina- از ریشه‌ tak- «دویدن، جاری شدن»؛ زند:. (بارتولومه:846یادداشت 5) :حالت مفعولی مفرد مذکر از اسم‌ xara- «خر»؛ -c· پی‌چسب«و»؛ زند: xar-iz . در کتاب مینوی خرد(تفضلی، 1354:81)پرسش 61، بند 26، آمده است که خر سه پا در میان دریای فراخکرت می‌نشیند و هر آب آلوده که ببارد چون به خر سه پا رسد همه را با نگاه پاک و پاکیزه کند. این نیایش کوتاه ولی با اهمیت زردشتیان همیشه یا در پایان یسن‌هایی زمزمه می‌شود که در آن نام بسیاری از ایزدان برشمرده می‌شود و یا پس از سرودن یشت‌ها که در ستایش ایزدان خاص است: «از آن باشندگان( زنان و مردان)، پس بنابر ستایش‌[آنها]، اهورا مزدا بهترین چیز را، بنابر اشه، [برای آنها]قرار داده، آن مردان و آن زنان را از ایشان می‌ستاییم». با توجه به وظایف مهم این ایزد، مفسر زند در بند پنجم یسن 42، نگاهبان تقدیرگر را ایزد مهر دانسته است."