خلاصه ماشینی:
"وی در کتاب الاهیات طبیعی یا عقلی ـ که در سال 1802 منتشر شده و مقالة نخست این بخش از آن برگرفته شده است و همان نام را دارد ـ استدلال میکند اگر ساعتی رهاشده بر زمین را بیابیم و به پیچیدگی اجزای آن توجه کنیم، بیگمان نتیجه میگیریم که باید سازندهای داشته باشد؛ و حتی نقصان برخی اجزای ساعت یا ندیدن مورد مشابه آن، مانع از این نتیجهگیری نمیشود و آن را تضعیف نمیکند.
نکتة قابل ملاحظه دربارة مخالفان طرح هوشمندانه، آن است که برخی از آنان در واقع متدینان و عالمان دین مسیحی هستند، از جمله همین کنث میلر؛ و علت مخالفتشان انکار خدا و تثبیت الحاد نیست؛ بلکه آنان در این نظریه، وجود نوعی «خدای رخنهپوش» 2 را میبینند که تنها به درد رفع نقائص علمی و نواقص معرفتی ما میخورد، خدایی که با پیشرفت علوم، اکتشافات تازه و روشن شدن نقاط تاریک، ناگزیر پس مینشیند و جای خود را به علم میدهد؛ یعنی همان اتفاقی که طی دو قرن اخیر رخ داده است.
خانم مری میجلی، فیلسوف اخلاق معاصر و نویسندة آثاری از جمله تکامل در مقام دین: امیدهای شگفت و هراسهای شگفتتر، 5 علم به مثابه نجات: اسطوره مدرن و معنای آن، 6 در مقالة «در جستوجوی اسید جهانی»، به تصویری که دنت از ایدة داروینی و The Selfish Gene The God Delusion Black Swan Dennett Evolution as a Religion: Strange hopes and stranger fears Science as Salvation: A Modern Myth and Its Meaning تشبیه آن به «اسید جهانی» داده است، حمله میبرد و داروین را به سبب آنکه از تسری دادن نظریة خود به خارج از رشتة زیستشناسی خودداری کرد، میستاید."