خلاصه ماشینی:
"ولی اصل اینست که نسبت بمجرمین متجری،مجازات اشد اعمال میشود و تجری مجرمین در موارد تعدد و تکرار جرم،مصداق پیدا میکند،که نسبت بمورد دوم،یعنی تکرار،قانون مجازات عمومی ایران،در دو ماده 24 و 25،شرایط و شقوق مختلفه آنرا پیشبینی نموده است،و ما با توجه بمواد مذکور باید توضیح دهیم که: اولا تکرار جرم،در چه مواردی مصداق پیدا میکند؟ ثانیا مجرمین،در چه شرایطی،مشمول عنوان آن میشوند؟ در مورد اول باید دانست که تکرار جرم و بطور محلی،وقتی مصداق پیدا میکند که شخصی،بعد از ارتکاب جرم اول،مجددا مرتکب جرئم دیگر بشود،و این جرم ثانی، ممکن است،نظیر جرم ماقبل خود باشد،یا علاوه بر اینکه نظیر جرم ماقبل خود نیست، اصولا از درجه و نوع آن نیز نمیباشد و در چنین مواردیست که مجرمین،از لحاظ تکرار جرم بچند دسته،تقسیم میشوند و تقیسمات آن،در جریان بحث آتی خواهد آمد.
اما اگر ملاک تشدید توجه بنوع سابقه مجرمین باشد،همانطور که در مورد دسته اول،نیز این موضوع،مورد توجه قانونگذار قرار گرفته است،تعیین یک نوع مجازات،برای سه نفر مجرم موضوع بحث،خلاف مقصود مقنن بوده و دور از عدالت قضائی عمل شده است و بلحاظ همین اشکالات است که در این قبیل موارد،دادرس یا دادرسان محکمه،بایستی تأمل نموده و با در نظر گرفتن اینموضوعات،حتی الامکان،از اصدار حکم مجازات واحد،خودداری کنند و سکوت قانون را بنفع مجرمین تعبیر نمایند،البته وجود موجبات تخفیف و اعمال ماده 45 مکرر، اگر در محل بینظری و عدالت رعایت شود در چنین مواردی،بنحو شایسته،دست قاضی را باز گذارده است."