چکیده:
دانش پژوهشی و زبان فارسی دو پدیده در هم تنیده و برجستهاند.از این رو باید در
گرامیداشت و پاسداشت هر دو کوشید.ولی نشانههای بسیاری گویای کمبود چنین کوششی و
ناسودمندی تلاشهای انجام شده است.در این جا پس از شناسایی ویژگیهای بایسته یک
نوشته دانش پژوهانه فارسی، متن یک فراخوان مقاله، به نمایندگی از همه نوشتههایی که
دانش پژوهانه و فارسی انگاشته میشوند، بررسی شده است تا میزان برخورداری آن از
ویژگیهای سازمانداری، مهارداری، و فارسی دوستی روشن شود.بررسی انجام شده گویای آن
است که نوشته یاد شده آن گونه که باید و شاید از دانش پژوهی و زبان فارسی پاسداری
نکرده است.در پایان به برخی ریشههای این دشواری پرداخته و پژوهشها و آموزشهایی
پیشنهاد شده است.
خلاصه ماشینی:
"جستار و برایند: یافتههای این بررسی، به نمونهای از آنها در بالا آمده، گمانه یاد شده در بخش نخست را پابرجا میکند و گمان به درستی و راستی آن را افزایش میدهد زیرا این نوشته پر از نشانههای ناپاسداری از دانش پژوهی و زبان فارسی، و نااستواری باز خورد دانش پژوهانه و فارسی دوستانه نویسندگان آن است.
برداشت دوم برابر با دستهبندی وزارت ارشاد است که در آن فصلنامههای علمی-پژوهشی از علمی-کاربردی باز شناخته شده است که با آموزشهای دانشگاهی که در آنها پژوهشها را به دو گونه نظری و کاربردی دسته بندی میکنند همخوانی ندارد، هر چند که البته درستی هر دو دسته بندی را میتوان به پرسش گرفت!اگر مراد نویسندگان نوشته بررسی شدهعلمی-پژوهشیبوده بایستی نشانه پیوند(-)را نیز به کار میگرفتند.
به راستی که ویژگی فارسی دوستی در این نوشته نمودی کم رنگتر از دو ویژگی سازمانداری و مهارداری دارد، زیرا نه تنها در آن آگاهانه و دل خواهانه به حریم (بزرگداشتگاه)زبان فارسی دست درازی شده است، بلکه زمینه برای گسترش این کار نیز فراهم شده است، چون کسانی که به نوشتن مقاله فرا خوانده شدهاند ناچار به پیروی از الگویی هستند که کاربرد واژگان و الفبای نافارسی ویژگی پسندیده آن به شمار میرود!هر واژه و مفهوم انگلیسی، یا هر زبان دیگری، را میتوان به فارسی برگرداند و نوشت و اگر نامی یا مفهومی باشد که نتوانیم یا نخواهیم به فارسی برگردانیم، میتوانیم آن را به فارسی بنویسیم."