چکیده:
عبدالله بن جعفر بن ابیطالب از شخصیتهای مشهور تاریخ اسلام و از اصحاب نزدیک امامان نخستین شیعه است. او رسول خدا( را درک کرده و از آن حضرت نیز روایاتی نقل نموده است. عبدالله نزد مورخان شیعه و سنی از جایگاه والایی برخوردار است و از او با احترام یاد کردهاند. روایات فراوانی از او نقل شده است. با اینکه او از اصحاب خاص و نزدیک امام حسین( و از چهرههای برجسته هاشمی بود، ولی در قیام کربلا حضور نداشت. درباره علت حضور نداشتن او در قیام کربلا دیدگاههای گوناگونی وجود دارد که در نوشته حاضر، بررسی میشود.
خلاصه ماشینی:
"چگونه ممکن است فردی با حرکت و قیامی موافق نباشد و به آن اعتقاد نداشته باشد اما بهترین عزیزان خود را به حضور و شرکت در آن تشویق و ترغیب نماید؟ بیشک اگر عبدالله با قیام امام حسین( و مبارزه با بنیامیه مخالف بود، هیچگاه اجازه نمیداد، فرزندان عزیزش در این راه قربانی شوند، در حالی که او همسر بزرگوارش زینب کبرا و دو فرزندش عون و محمد را همراه کاروان امام حسین( فرستاد و آنها را سخاوتمندانه در راه امام خویش قربانی کرد.
4. معذور بودن عبدالله در نپیوستن به امام از آنچه گفته شد اصل اعتقاد عبدالله به قیام کربلا و عشق و علاقة او برای شهادت در راه امام حسین( ثابت شد، اما اینکه چرا عبدالله بن جعفر خود شخصا در قیام عاشورا حضور نداشت و امام را همراهی نکرد، تاریخ در این باره ساکت است و از متون اصیل تاریخی چیزی به دست نمیآید.
364 البته موارد یاد شده بر اساس حدس و گمان است و شواهد تاریخی آن را تأیید نمیکند، از جمله نابینایی عبدالله بن جعفر که در منابع اصیل تاریخی به آن اشارهای نشده است، همینطور کهولت سن او نیز نمیتواند مانع جدی به شمار آید، زیرا او در این هنگام حدود 71 ساله بوده میتوانست با امام هجرت کند، چنانکه طبق برخی نقلها چند سال پس از عاشورا نیز از مدینه به دمشق مسافرت کرد."