چکیده:
هدف از پژوهش حاضر عبارت است از تعیین ارتباط انگیزه مشارکت ورزشی با سوگیری ورزشی دانشجویان ورزشکار دانشگاه فردوسی مشهد. نمونه ها عبارت بودند از 417 دانشجوی واجد شرایط (215 دانشجوی پسر و 202 دانشجوی دختر) از دانشجویان دختر و پسر شرکت کننده در مسابقات ورزشی دانشجویی سال تحصیلی 86-1385. ملاک انتخاب برای حضور در مسابقات ورزشی دانشجویی، حداقل یک سال سابقه ورزشی و دو جلسه تمرین منظم در هفته در نظر گرفته شد. روش تحقیق نیمه تجربی و همبستگی و طرح تحقیق از نوع علی – مقایسه ای (پس رویدادی) بود. اطلاعات با پرسش نامه انگیزه مشارکت ورزشی (PMQ) گیل و همکاران (1983) و پرسشنامه سوگیری ورزشی (SOQ) گیل و دیتر (1988) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t گروه های مستقل و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج نشان داد بین مولفه های سوگیری ورزشی (رقابت طلبی، میل به پیروزی و هدف گرایی) و مولفه های انگیزه مشارکت ورزشی ارتباط مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین، نتایج تحقیق نشان داد بین انگیزه مشارکت ورزشی دانشجویان ورزشکار دختر و پسر و دانشجویان ورزشکار رشته های ورزشی انفرادی و گروهی تفاوت معناداری وجود دارد، به گونه ای که ورزشکاران پسر (P=0.044) و ورزشکاران رشته های گروهی از انگیزه مشارکت ورزشی بیشتری برخوردار بودند (p=0.011). در نهایت، نتایج نشان داد بین انگیزه مشارکت ورزش دانشجویان ورزشکار رشته های تحصیلی تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی تفاوت معنادار وجود ندارد (P=0.117).
خلاصه ماشینی:
"از آنجا که یکی از علایق و مجادلات عمده در سالهای اخیر امکان وجود و دستیابی به نیمرخهای شخصیتی و روانی ورزشکاران،غیر ورزشکاران،ورزشکاران رشتههای ورزشی مختلف و در بین دو جنس بوده است(7)و با توجه به نتایج مطالعات انجام شده و تنوع نتایج بهدست آمده در ارتباط با چگونگی روابط میان مؤلفههای انگیزشی و سوگیری هدف بین ورزشکاران رشتههای ورزشی مختلف در دو جنس،هدف اصلی پژوهش حاضر تعیین ارتباط انگیزة مشارکت ورزشی با سوگیری ورزشی دانشجویان دختر و پسر ورزشکار دانشگاه فردوسی مشهد و رابطة آن با سوگیری ورزشی آنان است.
ضرایب همبستگی جدول 2 نشان میدهند در دانشجویان ورزشکار دختر بین مؤلفة هدفگرایی با بیشتر مؤلفههای پرسشنامة انگیزة مشارکت ورزشی رابطة مستقیم و معناداری وجود دارد.
ضرایب همبستگی جدول 3 نشان میدهد که در دانشجویان ورزشکار پسر بین مؤلفة هدفگرایی با تمامی مؤلفههای پرسشنامة انگیزة مشارکت ورزشی(به جز مؤلفة رهایی انرژی)رابطة مثبت و معناداری وجود دارد.
رابطههای بین مؤلفههای پرسشنامههای انگیزة مشارکت ورزشی( )QMP و سوگیری ورزشی( )QOS دانشجویان ورزشکار پسر ( )QMP ( )QOS موفقیتجو گروهی آمادگی رهایی انرژی عوامل موقعیتی بهبود مهارتها دوستیابی تفریح و سرگرمی رقابتطلبی47/0000/0\P 19/0051/0\P 33/0023/0\P 29/0042/0\P 31/0035/0\P 37/0017/0\P 11/0589/0\P 21/0-934/0\P میلبهپیروزی51/0000/0\P 27/0041/0\P 39/0010/0\P 31/0032/0\P 15/0325/0\P 30/0033/0\P 010/0603/0\P 19/0061/0\P هدفگرایی33/0022/0\P 38/0015/0\P 39/0001/0\P 16/0263/0\P 26/0047/0\P 44/0000/0\P 28/0041/0\P 29/0048/0\P بحث و نتیجهگیری با توجه به نتایج به دست آمده،میتوان به طور کلی نتیجهگیری کرد که بین انگیزش مشارکت ورزشی دانشجویان ورزشکار دختر و پسر تفاوت معناداری وجود دارد؛به عبارتی پسران با توجه به میانگین به دست آمده از پرسشنامة انگیزة مشارکت دارای انگیزة مشارکت بیشتریاند.
این در حالی است که در دانشجویان ورزشکار پسر بین مؤلفة هدفگرایی با تمامی مؤلفههای پرسشنامة انگیزة مشارکت ورزشی(به جز مؤلفة رهایی انرژی)رابطة مثبت و معناداری مشاهده شد."