چکیده:
هدف این پژوهش بررسی تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر برخی شاخصهای دستگاه هموستازی و چربیهای خونی موشهای صحرایی ماده ویستار با وزن 93/4+-62/325 گرم و سن 21 ماه بود که دستکم سه ماه از پایان دوران باروری آنها سپری شده بود.به همین منظور 40 موش صحرایی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تمرینی و کنترل و زیرگروههای میان آزمون و پسآزمون تقسیم شدند. پس از آشنایی دوهفتهای حیوانات با محیط جدید آزمایشگاه و نحوهء دویدن روی نوارگردان،گروه تمرینی به مدت 12 هفته(هفتهای 5 جلسه و هرجلسه با سرعت و مدت پیشرونده)تمرین دویدن را روی نوارگردان اجرا کردند.خونگیری در سطح پایه با شرایط کاملا مشابه و پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی شبانه،در سه مرحلهء پیشآزمون،انتهای هفتههای ششم و دوازدهم انجام شد.برای آنالیز آزمایشگاهی مقادیر فیبرینوژن و زمان نسبی ترومبوپلاستین فعالشده( APTT )از روش انعقادی و برای بررسی چربیهای خونی نیز از روش آنزیماتیک استفاده شد.دادهها با استفاده از آزمون«تی» مستقل و آنالیز واریانس دوطرفه در اندازهگیریهای مکرر و آزمون تعقیبی( LSD )در سطح 05/0 P (بهتصویرصفحهمراجعهشود) تحلیل شد.نتایج نشان داد تمرین استقامتی به ترتیب کاهش و افزایش معنادار مقادیر فیبرینوژن و ( APTT )در مراحل مختلف تحقیق و همچنین در مقایسه با گروه کنترل موجب شده است.از سوی دیگر کاهش( TC )در مراحل مختلف تحقیق معنادار نیست.به علاوه،کاهش مقادیر( VLDL-C )فقط در مرحلهء پسآزمون نسبت به مرحله پایه معنادار است.با وجود این،تفاوت بین گروهی مقادیر همهء تمام چربیهای خونی مورد نظر در پژوهش و نسبتهای آنها(ṣTCṣHDL-CṣLDL-CṣVLDL-C TC/HDL-CṣTG و LDL-C/HDL-C )به دنبال 6 و 12 هفته تمرین معنادار است.بر اساس این یافتهها میتوان گفت اجرای تمرین استقامتی با شدت متوسط و سازگاریهای حاصل از آن آثار مثبتی بر دستگاه هموستازی و پیشگیری از فرایند ترومبوز دارد.
خلاصه ماشینی:
"هدف این پژوهش بررسی تأثیر 12 هفته تمرین استقامتی بر برخی شاخصهای دستگاه هموستازی و
نتایج نشان داد تمرین استقامتی به ترتیب کاهش و افزایش معنادار مقادیر فیبرینوژن و
leisure time physical activity کردند ورزشکاران و پزشکان باید از تغییرات ناشی از تمرینات شدید بر دستگاه هموستازی آگاه
هموستازی شامل کاهش فیبرینوژن و افزایش آن ممکن است برای این افراد مفید باشد.
چربیهای خونی همراه است و اجرای تمرینات منظم ورزشی با تعدیل دستگاه هموستازی و
قبیل فیبرینوژن و همچنین چربیهای بد به تدریج تغییر مییابند APTT تغییرات این عوامل تا حدی عامل افزایش حوادث آتروترومبوزی در این سنین است؛لذا فرض بر این است
اول(پیشآزمون)برای تعیین مقادیر پایه فیبرینوژن، APTT و چربیهای خونی کشته شدند.
توجهی فیبرینوژن را کاهش و APTT را افزایش داد که تغییرات این شاخصها در مرحلهء پس
APTT بین دو گروه تمرینی و کنترل،پس از 6 و 12 هفته تمرین نیز معنادار است.
همهء چربیهای خونی مورد نظر در پژوهش و نسبتهای آنها بین دو گروه تمرینی به دنبال 6
سالمند ممکن است با افزایش شاخصهای انعقادی و چربیهای خونی در دورهء سالمندی
فیبرینوژن همراه است که این موضوع میتواند با افزایش غلظت خونی ناشی از ورزش مرتبط
سازی دستگاه انعقادی و در نتیجه کاهش فرایند ترومبوزی ممکن است با افزایش حجم پلاسما
and cardiovascular disease risk factors in postmenopausal women:Med. Sci.
after moderate and very heavy exercise in healthy male subjects:Med. Sci.
hemostasis in exercise and training,Med Sci Sports Exerc;32(5):918-925.
does not alter Fibrinogen concentration in young healthy subjects:med sci sports "