خلاصه ماشینی:
"اما زمانی که با دسترسی به کتب خارجی به اسامی جدیدی برخورد شد که میبایست وارد زبان فارسی شود،این گرفتاری آغاز شد علت آن تشتت هم این بود که کسانی که با زبان فرانسه آشنایی داشتند،گویش فرانسوی را به کار میبردند و کسانی که از منابع انگلیسی استفاده میکردند سعی داشتند گویش انگلیسی را در ایران باب کنند.
لذا معلوم نیست آیا هر اسمی که در آن"سیتی" (City) به معنی شهر وجود داشته باشد،باید قسمت"سیتی"آن ترجمه شود یا نه؟باز هم معلوم نیست کلمه"نیو" (New) به معنای"نو"در شهرهایی مثل"نیویورک"،نیوهامپشایر"،"نیوهیون"و"نیوزلاند" باید ترجمه شود،یا نه و اگرنه،چرا در مواردی این قسمت از اسامی به"نو"ترجمه میشود و گفته میشود زلاندنو"؟ مشکل دیگر،دشواری در تطبیق دادن آوایی برخی"آوا"ها در اسامی خارجی با زبان فارسی است.
درحالیکه اگر قرار بر این باشد هرکس به استناد تواناییهای زبان مرجع خود،هرچه که صلاح بداند وارد زبان فارسی میکند، بهتر است در وارد کردن اینگونه اسامی-همانطور که در زبانهای انگلیسی و فرانسه نیز رایج است-گونهی اصلی ملاک نوشتار و گفتار قرار گیرد.
البته قبول داریم که گونه فرانسوی اینگونه اسامی به زبان فارسی نزدیکتر است و به علت شباهات آوائی در زبان،اغلب ترجیح داده میشود از گونهی فرانسوی استفاده شود،اما اگر قرار بر این هم هست باید طبق نظم و فرمولی صورت گیرد که مانع آشفتگی نشود.
اگر ترجمه کردن اسم شهرها و محلهای جغرافیایی درست نیست،پس چرا برخی اسامی به صورت زیر ترجمه میشوند: "دماغهی امیدنیک،خلیج خوکها،جزایر سلیمان"همچنین تکلیف بسیاری از اسامی که با" SAINT "انگلیسی شروع میشوند یا در فرانسه به صورت SAN نوشته میشوند،در فارسی معلوم نیست که آیا"سن"یا"سان"یا"سنت"است یا اصولا باید آنها را به"مقدس"ترجمه کرد؟مثل: "سنت هلن،سنهلن"،"سان فرانسیسکو،سنفرانسیسکو" "سنلوچیبا"،"سنتلوسیا"."