خلاصه ماشینی:
"اینگونه شعر نازک و لطیف و ابریشمین بیش از هزار و اندی سال،نشیب و فرازهای بسیار دیده و دگرگونیهای فراوان یافته و تا امروز سربلند و شادمان بر پای خود ایستاده است،حال اگر کس یا کسانی از این نوع تراوش خیال اظهار بیزاری میکنند شاید بدان جهت است که ضربآهنگ وزن را درک نکرده یا از عشقورزی با غزل و وزن ناتوانند.
با این که غزل در اروپا و در زبانهای مختلف از محتوای بالایی برخوردار است و گاهی از قافیه و ردیف نیز بهرهمند میباشد اما به دلیل کوتاه و بلندی و بیشتر منثور بودن ابیات،از لذتی آنچنان که غزل فارسی دارا است،سرشار نیست.
سایه) میتوان گفت که غزل نه تنها قادر است ظرفیت واژهها و تخیلات عاشقانهی عارفانه داشته باشد در طول سالهای شعر فارسی نیز ثابت شده است که این قالب توانسته و میتواند بارسنگین اندیشههای اجتماعی،انتقادی و سایر زمینهها را هم بردوش بکشد."