این روزها قطعه شهدا چقدر تنهاست ... سرمقاله

"این روزها قطعه شهدا چقدر تنهاست... نه به‌ دوستت دارم‌هایش،نه به عهد و پیمانهایش و نه به معنای عمیق کلمه وفا می‌توان دل بست!وقتی‌ که واژه‌ها تاب بیان واقعیت‌ها را ندارند،وقتی که حرفهای ناگفته دل،سر به آسمان گذاشته‌ است... احساس می‌کنم که چقدر قطعه شهدا تنهاست! خاطره‌ای که می‌گفتند بر دفترچه وقایع‌ زندگی نوشته می‌شود،اما من اینگونه می‌اندیشم که خاطره‌های دوران سخت زندگی اگرچه می‌ پندارند به مرور از صفحه تاریخ پاک می‌شوند،اما لحظات زیبای خوب ماندن هرگز پاک نخواهد شد. نه آنکه حرفی برای گفتن نداشته باشم،نه آنکه سکوتم به معنای رضایت از همه وقایع باشد... حرفهایم باشد برای روز مبادا... حتما روزی به نام روز مبادا هست که من و غصه‌ها و دلتنگی‌ها و حرفهای ناگفته‌ام،در آن روز معنای خوب انسانیت را تعریف می‌کند... حرفهایم باشد برای روز مبادا،که ایمان دارم سخت‌ترین کارها در این دنیا،خوب بودن و خوب ماندن است... وقتی که به سادگی گذشت ثانیه‌ای می‌توان خاطره شد،وقتی چه بخواهی و چه نخواهی به یکباره‌ همه خاطره‌ها محو می‌شود..."