خلاصه ماشینی:
"هرچند این جشنواره در اولین دور برپاییاش خیلی گسترده نبود و به عبارتی کل طراحی معاصر ایران را به نمایش نمیگذاشت،اما با کمی اغراق میتوان گفت:شاید آغازگر موج نویی در هنرهای تجسمی این کشور با دیدگاهی نو و تغییر تعاریفی نو باشد که سالهاست با کلماتی تازهتر و نه مفهومی تازه اجرا میشود؛دور تسلسلی که این روزها از یک تابلوی نقاشی شخصی شروع میکند و هنرجویان،شاگردان و شرکتکنندگان یک جشنواره و کمکم همهی اهالی هنر را در بر میگیرد و دچار رکود میکند،و بعد دوباهر از جایی دیگر یا شخصی دیگر-با بدون هیچ تفاوتی در ساختار و محتوا-با همان طرز تفکر و همان ایده آغاز میشود.
» رفتن در راهی مثل اولین جشنواره طراحی معاصر ایران،به شکلی آزاد و اجرایی آزاد-که در آثار به نمایش درآمدهاش وجود دارد-در هر شکلی قابل تحسین است و به نظر میتواند نگاه نسل نو را با خود همراه کند،و در جهتدهی و تعیین دقیق تعاریف،سمتوسو بگیرد؛از نسلی که معاصر میاندیشد،معاصر زندگی میکند و معاصر خلق میکند،و آن گاه شاید در جهان معاصر حرفی بیشتر از قبل برای گفتن داشته باشیم."