خلاصه ماشینی:
"این اندیشهبراین باور استوار است که فرد شایسته اینمنصب بعد از رسول اللهصلی الله علیه وآله علی بنابیطالبعلیه السلام است و جریان همسو باحقمداری همو آرمان خواهی علیعلیه السلاممیباشد.
برخی از نامبردگان گرچه از اصحاب خاصو حواریون زمان حضرت میباشند و درشکلگیری این جریان در روزهای نخستنقش نداشتند، لیکن بسیاری از اینان ازصحابه رسول اللهصلی الله علیه وآله میباشند و در زمانحضرت اسلام آوردند و در جنگهای بدر واحد شرکت داشتند.
فرمودههای درخشانرسول اللهصلی الله علیه وآله در تثبیت این جریان مانندحدیثشریف ثقلین، و حدیث منزلت واحادیث متواتر دیگر که هیچ فرد مطلع و منفرا یارای انکار آنها نیست، اوج تلاش رسولاللهصلی الله علیه وآله را در حادثه بزرگ غدیر میتوانشاهد بود که در میان انبوه جمعیتحجاج بهامر الهی و آیه مبارکه «یا ایهاالرسول بلغ ماانزل الیک من ربک» موضوع رهبری را به صورت شفاف ترسیمنمود و با ندای رسا اعلان نمود: «من کنتمولاه فهذا علی مولاه.
همان اندیشهبالندهای که زمان حضرت به جانشینی وامارت علیعلیه السلام بعد از رحلت معتقد بود ونسبت دادن آن به بعد از رسول اللهصلی الله علیه وآله و یافردی مانند عبدالله بن سبا ناشی از جهل ونادانی است که این نوع تیرگیها از ابرهایتیره بیباران وهابیت که همراه با غرش وصدای طبل خالی میباشد، پدیدار میشود وبدور از عدل و انصاف است که این جریان مهمحق مدار این گونه مورد اتهام قرار گیرد.
در هر صورت گردش عظیممورد شگفتانگیز نیست; آنچه باعث تعجباست، این است که چگونه سران احزاب وقومیتها که از همه چیز آگاه بودند، براساسخواهشهای نفسانی این گونه چرخش تندادند و موضع خویش را در مورد رهبریرسول اللهصلی الله علیه وآله به سمت و سوی خلافتجهت دادند."