خلاصه ماشینی:
"چون نگارنده به کشف حقیقت و رفع شبهات در مورد سرودهی«مرا ببوس»،علاقه داشتم،لذا فرصت به دست آمده را غنیمت شمرده و سؤالی را مطرح نمودم و آن اینکه چرا«ترانهی مرا ببوس»در مجموعهی اشعار«هاله»نیامده و حال آنکه به طور چشمگیر گل کرده و شهرت یافته است درحالیکه شاعر و سرایندهاش را کمتر کسی میشناسد!
از گفتههای مصاحب نگارنده چنین برمیآید که در شرائط سرکوبی و اختناق،درست زمانی که سرودهی سوزناک«هاله» آهنگ مناسب خود را یافته بود:کسی مسئولیت خواندن آن را از«ترس ساواک»به عهده نگرفت و شاید دستگاه امنیتی رادیو که شاعر را به خوبی میشناخت و محتوای سروده را دانسته بود؛از اجرای آن جلوگیری کرد؟ پس از اعدام افسران شاخهی نظامی(حزب توده)که بغضهای فشرده در دلها مجال ترکیدن میجست،مرحوم حسن گل نراقی که تازه به دنیای هنر آمده بود،با نوازندگی پرقدرت هنرمندی چون پرویز یاحقی(اینک شادروان)که در حافظ 36 عکس او چاپ شده بود،آن را اجرا کرد."