خلاصه ماشینی:
"همانطور که پیشتر اشاره شد،نمایشنامهی خواب بیوقت حوریه از اوج و فرود متداول نمایشی کمی فاصله گرفته(منهای صحنهی پایانی)و یا بهتر است بگویم از این حربه کمتر استفاده کرده است،ولی این بدان معنا نیست که در پروسهی گذر از متن به اجرا که مشخصا از وظایف کارگردانی است،خصوصیات ذاتی متن،شکل اجرا را تحتالشعاع خود قرار دهد.
این تأثیر مخصوصا در نیمهی اول نمایش مشهودتر دیده میشود،البته ناگفته نماند که یکی از (به تصویر صفحه مراجعه شود) دشواریهای کارگردانی متون رئالیستی همین مسئله است ولی باید گفت ایجاد تناظر یا تشابه با واقعیت در صحنه اگرچه بخش مهمی از اثر است ولی تمام آن نیست و تماشاگر منتظر گوشهها،اشارات،استعارهها و مجموعهای از سیستم نشانهشناسانه و دستگاه معنایی کارگردان برای روایت شخصیای از اثر میماند؛چیزی که فقدان آن در طرح کارگردانی،فهم کلی این نمایش را هم به تأخیر میانداخت."