خلاصه ماشینی:
"**** نوشتهء دکتر جمشید اسدی برای رهایی از مشکلات بزرگ اقتصادی،دو انتخاب بر سر راه کشورهایی چون ایران قرار دارد: خودکفایی نام اقتصادی در چارچوب ملی،و یا رشد اقتصادی بر مبنای داد و ستد یا بازار جهانی.
راه دیگر رشد براساس مراودهء اقتصادی یا بازار جهانی و اصولا تولید برای بازارهای بینالمللی است.
به آمار و ارقام جدول شماره یک رجوع کنیم: ارقام این جدول نشان میدهد کشورهایی که مبنای رشد خود را براساس مراودهء اقتصادی با بازار جهانی قرار دادهاند،از درآمد سرانهء بالاتری بهرهمند شدهاند.
اقتصاد کشورهای خاوردور که بر مبنای تولید برای بازار جهانی ساماندهی شده،با نرخ افزایش صادرات(در ابتدا غیر صنعتی و بتدریج صنعتی و تکنولوژیک)در حدود 9 تا 10 درصد،به رشد ثروت سرانهای در حدود 5 تا 6 درصد نائل شده است.
این کشورها که بدنبال افزایش قیمت نفت در سالهای 73 و 79 به درآمدهای هنگفتی دستیافته بودند،به علت جدول 2:رشد اقتصادی کشورهای در حال رشد و شکل صادرات آنها (نرخ رشد متوسط در طی سالهای 1994-1977 بر مبنای درصد) (به تصویر صفحه مراجعه شود) کاهش تقاضا در سطح جهان و تنزل قیمت نفت، متحمل کاهش شدید درآمدهای ارزی حاصل از صدور نفت شدند.
اما این بار،برخلاف تقسیم بینالمللی کار در نظام قدیم،سرمایهگذاری شرکتهای چند ملیتی دیگر نه برای استخراج مواد اولیه و انتقال آن به جهان صنعتی برای فراوری آن،بلکه از همان آغاز،تولید در این کشورها برای صدور به بازارهای جهانی است.
جریان نخست با فروپاشی دیوار برلن آغاز شده با این فروپاشی،جهان درگیر با جنگ سرد جای خود را به جهانی داد که عامل تعیین کنند،در آن دیگر نه توازن ترس میان شرق و غرب،بلکه رقابت شدید اقتصادی میان سه قطب آمریکا،ژاپن و اروپا بود."