خلاصه ماشینی:
"مأموران بریتانیا در میان قبایل افغان شروع به تبلیغ علیه ایران کرده و ماجرای جنگهای قفقاز و شکست دولت ایران را در میان آنان شایع نموده و به آنها تفهیم کردند که با حمایت انگلستان قادر خواهند بود در مقابل دولت مرکزی مقاومت ورزند(9)".
به دنبال اقدامهایی از این دست،دولت بریتانیا برای تجزیه بخش عمده مکران و بلوچستان،به نمایندگی از سوی امیری که خود ساخته و پرداخته بود،گفتگو با دولت ایران را برای تعیین مرز امارت مزبور آغاز کرد.
دولت مزبور کار گستاخی را به آن جا رسانید که برپایه یک پیمان محرمانه با دولت روسیه،ضمن الحاق منطقه بیطرف در قرارداد 1907 به منطقه نفوذ خود،موافقت کرد که روسها هر بخش از خاک عثمانی را که اشغال کردند به سرزمین خود منضم نمایند(16).
با وجود حمایت هیأت نمایندگی آمریکا برای حضور هیأت ایرانی در انجمن صلح،دولت بریتانیا به شدت با این امر مخالفت کرد و سرانجام هیأت ایرانی که با عدم حمایت لازم دولت وثوق الدوله روبرو شده بود،تقاضای خود را در کتابچهای منتشر کرد و در اختیار شرکتکنندگان گذارد.
سفارت آمریکا در تهران،روز 19 سپتامبر 27(1919 شهریور 1298)،ضمن بیانیهای اعلام کرد: "در کنفرانس صلح ورسای،مساعی صادقانه نمایندگان دولت آمریکا،برای اینکه هیأت نمایندگی ایارن بتواند فرصتی برای اظهار مطالب خود به دست آورد و مسأله ایران مطرح و مورد مذاکره قرار گیرد،به نتیجه نرسید و این امر باعث تعجب دولت آمریکا شد که چرا از جانب هیچ دولت دیگری با آن مساعدت نشد و دولت ایران از نمایندگان خود پشتیبانی ثمربخشی ننموده است."