خلاصه ماشینی:
"چنین تأکیدی این پرسش اساسی را مطرح میسازد که: مگر عمق و گستره جا به جایی ارزشهای اسلامی طی پنجاه سال (پس از رحلت پیامبر9 تا عصر امام) تا چه حد بود که امام حسین7 و یارانش در این راه به شهادت میرسیدند؟ یافتن پاسخ دقیق این پرسش، نیازمند این است که ابتدا با عناصر محوری انقلاب پیامبر9 آشنا شویم، آن گاه عوامل آسیب رسان به این عناصر را بیابیم، در مرحله سوم جلوههای خارجی آسیبهای وارد شده را بشماریم، سپس توضیح دهیم که چرا امام و نه شخص دیگری باید چنین فداکاری از خود نشان میداد و سرانجام، آثار امر به معروف و نهی از منکر امام(ره) را برشماریم؛ آثاری که توان رفع آن آسیبها را داشته باشند.
کافی است تصور کنیم که اگر قیام صورت نمیگرفت و ساز وکار امر به معروف و نهی از منکر به کار گرفته نمیشد، از یک سو، حکومت موروثی بدون هیچ مانع و شبهه و در میان سکوت مرگبار تثبیت میشد و به موازات آن امکان بقای هر گونه جایگزین برای آن از بین میرفت و با تحقق خواست یزید (موروثی شدن حکومت)، امکان میدان داری و حتی تنفس از نظام امامت گرفته میشد و این به معنای نابودی امکان تداوم انقلاب نبوی بود.
در این آیه دلیل برتری و خیر بودن امت اسلام، امر به معروف و نهی از منکر بیان شده است و امام با قیام خود توانست امت را همچنان در مسیر خیر نگاه دارد؛ اما اینکه چرا امر به معروف و نهی از منکر، دلیل خیر امت بودن است، برای این است که موجب میشود حساسیتهای مؤمنان و امر و نهی آنها مانع استحاله ارزشهای اصلی انقلاب اسلامی پیامبر9 شود."