خلاصه ماشینی:
"ف. موران،مدیر مرکز مطالعات مردمشناختی تغییرات محیطی،و استاد دانشگاه ایندیانا در کتاب خود با عنوان انسان در سازگاری خود با طبیعت:درآمدی بر مردمشناسی زیست محیطی1،به صورتی روشمند تاریخ انسانشناسی زیست محیطی را از یونان باستان و عصر افلاطون و ارسطو تا قرون وسطی و نیز نظرات اندیشمندان اسلامی،ایرانی و عرب را بررسی کرده که کامل آن در ترجمهای که به سفارش میراث فرهنگی-پژوهشکده مردمشناسی-از کتاب او به انجام رسیده است،خواهد آمد.
*** فصلهایی نیز در این کتاب به مرور سازگاری انسان با محدودیتهای گوناگون که توسط زیست تودهها پدید میآید اختصاص داده شده است.
نتیجه این همه تغییرات انقلابی در چگونگی دیدگاههای انسانها نسبت به محدودیتهای محیط زیست و چگونگی برخورد با آنها مشاهده میشود.
مدارک محدود در دسترس کنونی،نشان میدهد که ثبات نظامهای سنتی میبایست بیشتر به وضعیت دورافتادگی و انزوا و فقدان جایگزینهایی برای نظامهای ثبات،نسبت داده شود تا چگونگی تعادل کامل میان جمعیت و منابع طبیعی که توفیق داشتن آن را دارند.
اگر نظامهای زیست محیطی انسان یا نظامهای پیچیده سازگاری و انطباق انسان،شکل دهنده بسیاری از وضعیتهای غیرخطی شود که نتیجه آن دور از دسترس فهم و کشف و شهود آدمی است و اگر به عنوان حاصل ادراک ما و دستاوردهای ذهن ما،پیچیدگیها ساده شده و از خزانه دانش ما بدون تبعیض،دقیق و نادقیق درباره وضع جهان استخراج شود،آنگاه وظیفه سازگاری انسان و بقای او چیز وحشتناکی از آب درخواهد آمد.
وظیفه تحقیقات درباره سازگاری انسان با محیط زیست و طبیعت چیزی بیشتر از معانی و ارزشهای گذشته است:ما درباره اینکه چگونه در گذشته خود را سازگار کردیم و چگونه در آینده باقی بمانیم مطالعه میکنیم."