صداها: ترکیب سه گانه مقاله

"این شیوه‌ که داستانی را در فیلمی از جلو به عقب روایت کنیم در سینمای معاصر مصداق‌های مهمی دارد:برگشت‌ناپذیر (گاسپار نوئه)و یادآوری(کریستوفر نولان)-که عقیقی، اولی را چند سال پیش جزو فیلم‌های بسیار محبوبش‌ برشمرده بود-و البته در حالت خیلی رادیکالی‌اش 12 گرم(آلخاندرو گونزالس ایناریتو)که ترکیبی داخلی‌ را برای روایت برگزیده است. صداها اگرچه روایت معکوس دارد اما این روند در کنار بعضی ایده‌ها،قالبی غنی‌تر پیدا کرده است؛مثلا در برگشت از حال به گذشته،مسیر خطی،جایش را به مسیر متقاطع داده‌ و حضور هشت آدم مختلف این قابلیت را ایجاد کرده است که تماشاگر جدا از حرکت در طول مسیر معکوس،در عرض آن هم‌جهات متناوب را تجربه کند و قالبی پیچیده‌تر را از سر بگذراند. اگرچه‌ تمام پتانسیل‌های در نظر گرفته شده در فیلمنامه به لحاظ صوتی به فعلیت نرسیده ولی در شکل فعلی هم تناسب چشمگیری با روایت معکوس/متقاطع و فضای محدود پیدا کرده‌ است،به آن صورت که موقعیت انتزاعی صدا خود تبدیل به پدیده‌ای دال و مدلولی شده و بحث نشانه‌یابی‌ها در آن هم مصداق پیدا می‌کند."