چکیده:
شیعیان اسماعیلیه طیبیه هند، موسوم به بهرهها نزدیکترین پیروان شیعی به شیعیان اثناعشریه هستند. آنان خودشان را وارثان میراث فرهنگی دولت فاطمیون میدانند. گرچه اسماعیلیه به طور عموم متهم به پیروی نکردن از ظاهر شریعت هستند ولی بهرهها از این اتهام مبرا میباشند.در زمان قدیم اسماعیلیه طیبیه، گرچه پرچمدار دعوت تشیع اسماعیلی در سرتاسر جهان بودند ولی بهرهها این هدف را پی نگرفتند و عملا یک جامعه بسته به نظر میآیند. آنان برای حفظ هویت خودشان زبان، لباس، آداب و رسوم مخصوص خودشان را پدید آوردند. نظام دینی و اقتصادی بینظیری دارند و لذا علیرغم جمعیت کم، در جهان نمایاناند و اغلبشان در شبه قاره هند و کشورهای غربی ساکناند.
خلاصه ماشینی:
"283 در زمان خلیفه هشتم دولت فاطمی، به نام المستنصر، این دعوت به غرب هند هم گسترش یافت و اساسا اسماعیلی شدن بهرههای گجراتی مرهون زحمتهای مستنصر است.
ورود داعیان دولت فاطمی در دوره مستنصر و گرایش پیدا کردن این گروه هندو به کیش اسماعیلی داستانی جالبی دارد و بهرهها همیشه به این داستان افتخار می کنند.
این جامعه در سال 1814م توسط چهل و سومین داعی مطلق بهرهها به نام سیدنا عبد علی سیف الدین (1798ـ1817) با هزینه بالغ بر 65 هزار روپیه هندی تأسیس شد.
بسیار عجیب است که گاهی انکار شریعت و توجه به صرف امور باطنی به طور عموم به کل اسماعیلیه تهمت زده میشود و از این باب از جامعه بزرگ اسلامی رانده میشود، حال آنکه فقط گروههای باطنیه غلات اسماعیلیه و خوجههای نزاریه ظاهر شریعت را رها کردند.
» 311 لذا از دیدگاه اسماعیلیه طیبیه، باطن شریعت که از تأویل و علوم حقایق به دست میآید، شریعت واقعی است و دستورهای فقهی و احکام که ظاهر شریعت است برای مهار نفس بر انسان واجب شده است و به تغییر خود آنان فقه ظاهری سیاست برای نفس است این مطلبی است که همه فرق اسلامی پذیرفتهاند که فقه ظاهری برای کنترل نفس است و به همین سبب در آن قلت و کثرت، قضا و ادا، عفو و جایگزین یافت می شود.
البته برخی افراد گاهی کت و شلوار و کروات نیز دارند؛ ولی کلاه مخصوص را رها نمیکنند خاتمه این خلاصهای از تاریخ و عقاید اسماعیلیه طیبیه هند بود که به بهرهها شهرت دارند."