خلاصه ماشینی:
"شاید خیلیها کتاب من به باغ عرفان(یا سهراب سپهری به روایت پری صابری)را خوانده و یا نمایشنامه آن را که در تالار رودکی در دو سال پیش مورد استقبال گرم دوستداران هنر واقع شد دیده باشند.
در این داستان پری صابری زبردستی خود را در مجسم ساختن صحنههای مختلف با استفاده از جملههای بسیار کوتاه به حد اعلا رسانده است و از بعضی جهات انسان را به یاد تابولهای نقاشان پوینتیلیسم (Pointillism) میاندازد که با پهلوی هم قرار دادن رنگهای مختلف اکه از نوک قلمموهاشان تراوش میکند یک مجموعهء بسیار زیبا و ظریف خلق میکنند.
و درعینحال که سرشار از احساس است،بسیار دقیق و توصیفی است و قسمتهایی که به شرح بیماری سحر و اقامت او در بیمارستان مربوط میشود،حتی از نظر فنی نیز با دقت و ریزبینی خاصی نوشته شده است که این خود بیانگر وسواس نویسنده در مورد هنر خودش میباشد."