خلاصه ماشینی:
نگاهی به نمایش هفت خاج رستم نوشتهی یار علی پورمقدم و کارگردانی شکر خدا گودرزی کوششی برای بهرهگیری از نمایشهای ایرانی از متنی داستانپرداز بهزاد صدیقی تصویر کردن دنیای ذهنی انسانی که از ارتباط با محیط پیرامون خود محروم است(به دلیل شرایط خاص زندگی)و مجبور است هر روز به خیالبافی بپردازد آنهم در قالب و شکل دراماتیک بهخصوص آنکه در نمایشی تکنفره و مونولگ بخواهد نشان داده شود،کار سادهای نیست.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) در اجرا شکرخدا گودرزی تلاش میکند این متن ذهنی و خیالی را در شکل و شیوه رئالیستی به صحنه بیاورد برای همین از همه عناصر صحنهپردازی بهره میجوید تا به تصویرهای نمایشی دست یابد اما همچنانکه در سطور پیشین به آن اشاره شد،این فرآیند تغییرات متنی از منولوگ به دیالوگ چندان کارگر نمیافتد و گودرزی با داشتههای فکری خود و گروه بازیگرانش به چنین اجرایی از متن دست مییابد.