خلاصه ماشینی:
"در این بیت با در نظر گرفتن این که اردشیر یک پادشاه ایرانیست واژهء فر دقیقا با مفهوم ایرانی فره کیانی نیز مطابقت میکند: عالم بشد از فر تو آباد یا رب که همیشه این چنین باد 3)در اردشیرنامه(فصل 56)با اشاره به زیبایی استر نوع فردی و جنبهء«عنایت» «التفات الهی»را توصیف میکند: انداخت هوای یار در سر سودای جمال مشتری فر 4)شاهین مانند سایر شعرای فارسی نو از جمله فردوسی در شاهنامه از مفهوم فر به معنای شکوه و جلال برای توصیف موجودات غیر انسانی استفاده میکند(اردشیرنامه، کتاب عزرا،فصل 9): شاه از فر آن چمن بشد شاد فرمود به سروران و میلاد 5)عمرانی در فتحنامه،کتاب سموئیل اول(مطابق با متن فصل 36،آیات 6-13) نوع فردی و جنبهء تدبیر«التفات الهی»را از قول ابیشای (Abishai) در وصف موقع شناسی و درایت داود اینچنین به کار میبرد:50 ز فر و رای ما،رای تو بیش است همه گفتار تو بر جای خویش است 6)عمرانی در فتحنامه،کتاب دوم سموئیل(مطابق به متن فصل دوم،آیات 3-8) پس از انتساب داود به پادشاهی قوم یهود در اشاره به کشور داری و قدرت او در دفع دشمنان به نوع فردی و جنبهء تدبیر«التفات الهی»اشاره میکند:51 ز فر و صدمت آن شیر جبار تمامت کافران رستند زان کار 7)اهرون بن ماشیخ اصفهانی در شوفطیم نامه(کتاب داوران)واژهء فر را برای توصیف نوع فردی و جنبهء«تدبیر»در توصیف پسر گیدعون استفاده میکند:52 دگر او را بدی فرزند دیگر که بودی او بسی با هیبت و فر بررسی شباهتها و تفاوتهای کلی: در مقایسهء مفاهیم فره ایزدی و«التفات الهی»شباهتها و تفاوتهای ذیل را میتوان نتیجهگیری نمود: 1-«ریشهء اسطورهای»در مقابل«ریشهء مذاهب ابراهیمی»: الف:مفهوم فره در دوران قبل از اسلام با وجود در بر داشتن مشخصات مذهبی اوستایی از ریشههای اسطورهای سرچشمه میگیرد."