خلاصه ماشینی:
"قیمت محصولات نفتی برای بخش خانگی تا ژانویه 2002 ثابت نگه داشته شد،درحالیکه تا آن زمان این قیمتها تا 75 درصد قیمتهای بین المللی تعدیل شده بود البته به استثنای قیمت نفت سفید در بخش خانگی که حدود 20 درصد افزایش یافت.
تعیین قیمتها میتواند به عنوان یک مدل قیمتگذاری فروش چند محصولی1نشان داده شود،به این ترتیب قیمتهای ستانده به صورت رابطه(1)تعیین میشود: (1) P-A'p+Am'p+Tp P-(I-A'-T)-1(Am'p+B'W) در این معادلات P بردار قیمت ستانده، A ماتریس ضرایب نهادههای واسطهای (n*n) ، AM ماتریس ضرایب واردات (n*n) ، B ماتریس ضرایب عوامی تولید مورد استفاده (k*n) ، K تعداد عوامل تولید، W بردار قیمت عامل، I ماتریس یکه و T ماتریس خالص مالیاتهای مستقیم است.
ب-تولید افزایش قیمت فرآوردههای نفتی،ستانده بخشهایی که از فرآوردههای نفتی استفاده میکردند را کاهش میدهد و متعاقبا مصرف خانوارها را تحت فشار قرار میدهد و در نهایت و به صورت آثار موجی شکل،کل اقتصاد را متاثر خواهد ساخت(جدول 6).
این سهم در سناریوی غیرکینزی به 2/0 درصد افزایش داشته است و بهطور کلی تغییرات به نسبت اندکی در ترکیب بخش ستانده(تحت سیاست شبیهسازی شده)ایجاد میکند.
برای مثال،با فرض کشش قیمتی تقاضای صفر،25 درصد افزایش قیمت فرآوردههای نفتی بهطور متوسط مصرف خانوار را 7/0 درصد کاهش میدهد،در واقع،3/1 آنچه توسط مدل و طبق سناریوی کینزی برآورد شد.
در سناریوی غیر کینزی(جایی که آثار واقعی اصلاحات مسکوت مانده است)یک ارزیابی از میزان تمرکز بر سیاستهای حمایت از مصرف فقرا انجام شده است که طی آن چنانچه کمک ناشی از کاهش یارانهها بهطور مداوم ادامه یابد،بعید به نظر میرسد که افزایش قیمت فرآوردههای نفتی، اقشار آسیبپذیر را در بلندمدت متاثر نماید."