چکیده:
این مقاله فرایند تصمیمگیری درباره امنیت ملی در اسراییل را همراه با نقاط قوت و ضعف آن بررسی میکند. نویسنده تأثیر عواملی مانند ائتلافی بودن دولتها، سیاسی شدن فرایند تصمیمگیری، تأثیر نیروهای نظامی در سطوح مختلف تصمیمگیری امنیت ملی، خلقیات و شیوه تصمیمگیری رهبران ارشد اسراییل از جمله نخستوزیران و وزرا را در امر تصمیمگیری مربوط به امنیت ملی در اسراییل با ذکر مصادیق متعدد بررسی کرده است. وی نتیجهگیری میکند که تصمیمگیری درباره این مسئله مهم، غیرمنسجم، واکنشی و سلیقهای است.
خلاصه ماشینی:
"علاوه بر خطرات بزرگی که اسراییل را تهدید میکنند و باعث شدهاند سیاست خارجی تحتالشعاع ملاحظات امنیتی قرار گیرند، عوامل زیر در ایجاد این عدم تعادل در قابلیتها و تأثیرات حاصل از آن بر سیاستها، دخالت دارند: تخصص حرفهای در بسیاری از زمینهها، که بسیار گسترده و ورای محدودههای معمول تواناییهای نظامی است، ارتش تنها مرکز جمعآوری اطلاعات، تحلیل آنها و نیز ارائه پیشنهادات مربوط به سیاستها برای نخستوزیر و کابینه است یا اگر نخواهیم آن را تنها مرکز بدانیم، باید گفت که در بین تشکیلات مختلف فعال در این زمینه، مهمترین است.
28- A number of those interviewed by the author are critical of the cabinet as a decision-making forum, inter alia, former minister and Chief of Staff Amnon Lipkin-Shahak (June 15, 2006), former Defense Minister Moshe Arens (June 21, 2006), former Director General of the Ministry of Defense and National Security Adviser David Ivry (June 4, 2006), former National Security Adviser and Deputy Chief of Staff Uzi Dayan (May 23, 2006), former Political Adviser to Prime Minister Peres Nimrod Novik (January 26, 2006), a former senior cabinet minister (personal communication, May 30, 2006), former Chief of Staff Moshe Yaalon (July 20, 2006), and former Foreign and Finance Minister Silvan Shalom (June 13, 2006)."