خلاصه ماشینی:
"این فصل یکسره به بررسی مشابهتهای میان رباعیات منسوب به خیام و اشعار و افکار ابو العلاءمعری شاعر و فیلسوف عرب (944 ق)اختصاص دارد و اگر از ایراد مهم کتاب که بیتوجهی به مسئله انتسابات رباعیات خیام چشمپوشی کنیم،باید گفت حق مطلب در این فصل کمابیش ادا شده است.
این عافیت طلبی و تن آسانی،حاصلش آن میشود که از 002 رباعی منقول در کتاب خیام نامه که به رغم وسواس بیش از حد مولف در ذکر مآخذ و از هر مآخذ چند چاپ مختلف را عرضه کردن،مأخذ هیچ کدامشان ذکر نشده است،تنها یک چهارمش در منابع کهن قابل استناد(از اوایل قرن هفتم تا اوایل قرن نهم هجری)به اسم خیام آمده است،یعنی اغلب استنادهای مولف در حوزه شعری،متکی به رباعیاتی است که در منابع نامعتبر و متأخر به اسم خیام روایت شده و برای جدا کردن غث و سمین و دخیل و اصیل آنها کاری صورت نگرفته است.
در این میان،حساب خیام و رباعیات منسوب به او جداست و رباعیاتی به او نسبت یافته است که با تصویری که معاصرانش از او به دست دادهاند نمیخواند و بلکه خلاف آن است و جالب آن است که تعدادی از مولفان میخواهند به ما بقبولانند که چهره خیام واقعی را در خلال همین رباعیات پراکنده بیمأخذ و بیسند و ناهمگون باید یافت و او در نوشتههایش روش تقیه و کتمان در پیش گرفته یا مطابق مرسوم زمانه و به متقضای وقت و محیط قلم زده و حرف دلش را فقط در رباعیات بیان کرده است(ر ک."