خلاصه ماشینی:
"» حضور آهنگساز در تمام طول تمرین به نظر خیلی بدیهی میرسد اما در کشور ما معمولا این اتفاق نمیافتد چون هنوز تعریف درستی از گروه تئاتر که علاوه بر بازیگران و دیگر عوامل؛شامل موزیسین هم میشود وجود ندارد.
بهرنگ تنکابنی سوال خود را اینگونه مطرح میکند و دارش در اینباره میگوید:«به دلیل اینکه من خودم همیشه در تمرینها حضور داشتهام؛تئوری من این است که حضور آهنگساز حتی در انتخاب بازیگر هم میتواند تأثیر داشته باشد.
شما بالاخره باید دریابید آنها چه میخواهند و چه ایدهای به شما پیشنهاد میکنند؟دارش جواب میدهد:«خیلی اوقات برای من کافی است بگوید مثلا این قسمت را افکتیو میخواهم با ملودی میخواهم ولی خیلی وقتها کار به اینجا هم نمیرسد یعنی همهی اینها را باید خودمان تصور کنیم.
اگر کارگردان و آهنگساز به لحاظ زیباییشناسی در جای صحیحی قرار بگیرند یا به عبارتی دیگر کارگردان تلقی زیباییشناسی درستی از موسیقی داشته باشد و آهنگساز متقابلا تصور زیباییشناسی صحیحی از کاری که میکند داشته باشد،دیگر فرقی نمیکند در تئاتر،سینما یا هرچیز دیگر،نتیجهی مطلوبی حاصل خواهد شد و من بر روی کلمهی متقابل تأکید دارم به اضافهی اینکه اعتماد هم باید وجود داشته باشد چرا که مطمئنا کارگردان نمیتواند به اندازهی آهنگساز مفاهیم موسیقایی تصویر را درک کند و فکر میکنم خیلی هم طبیعی است.
موسیقی در تصویر یا تئاتر دو جا بیشتر ندارد:یا کارگردان فکر میکند،حسی که باید در یک صحنه در میآمده،در نیامده-خیلی بیرحمانه این مطلب را میگویم-و میخواهد به کمک موسیقی حس را به وجود بیاورد یا طوری آن را تشدید کند یا اینکه دو پلان با دو قسمت را به وسیلهی موسیقی به یکدیگر متصل کند یا همانطور که آقای اثباتی گفتند،مد است."