چکیده:
هدف از اجرای پژوهش حاضر ساخت و اعتباریابی آزمونی مناسب برای سنجش اختلال
خودبیمارانگاری(هیپوکندریا)با استفاده از روش آماری تحلیل عاملی در شهرستان اهواز
بود، به همین دلیل از بین کلیه بیمارستانهای شهرستان اهواز 12 بیمارستان به صورت
تصادفی ساده انتخاب شد.نمونه از بین بیماران سرپایی که به آن مراکز مراجعه میکردند
و به نظر پزشک معالج، خودبیمارانگار تشخیص داده میشدند، انتخاب گردید.تعداد 120
نفر را پزشکان معالج به عنوان خودبیمارانگار معرفی کردند ولی فقط 57 بیمار طبق نظر
روانپزشک ملاکهای خودبیمارانگاری DSMIV داشتند، لذا همین تعداد به عنوان نمونه
انتخاب شدند.میانگین سنی این افراد 95/58 بود.17 نفر(8/29)مرد و 40 نفر(2/70)زن بودند.در اولین گام تحقیق، بر اساس متون معتبر
روانشناسی و روانپزشکی 74 ماده برای سنجش اختلال خودبیمارانگاری تهیه شد که 29
ماده آن در مراحل مختلف تحلیلهای آماری دادهها حذف گردید.تحلیل عوامل دادهها
نشان داد که 35 ماده روی عامل یک و 10 ماده روی عامل 2 قرار 1 گرفتهاند و بدین
ترتیب مقیاس 45 مادهای خودبیمارانگاری موسوم به آزمون خودبیمارانگاری اهواز AHT
ساخته شد.عامل اول تحت عنوان شکایتهای بدنی و اشتغالات ذهنی و عامل دوم ترس و
نگرانی نام گرفت.ضریب پایایی 8633/0، ضریب همسانی درونی 9002/0 و ضریب بازآزمایی
بعد از 6 هفته 677/0 به دست آمد که همگی در سطح 001/0 معنیدار بودند.برای ارزیابی
اعتبار AHT از دو روش استفاده شد:1-اجرای همزمان آن با پرسشنامه MMPI ، که ضریب همبستگی آن 4849/0 به دست
آمد که در سطح 001/0 معنیدار بود.2-اعتبار افتراقی؛این آزمون قادر شد بین 57 نفر از افرادی که دارای
خودبیمارانگاری بودند و 1200 نفر که چنین اختلالی نداشتند در سطح 001/0 و با
استفاده از آزمون t دو گروه مستقل تمایز قایل شود.
خلاصه ماشینی:
"چکیده هدف از اجرای پژوهش حاضر ساخت و اعتباریابی آزمونی مناسب برای سنجش اختلال خودبیمارانگاری(هیپوکندریا)با استفاده از روش آماری تحلیل عاملی در شهرستان اهواز بود، به همین دلیل از بین کلیه بیمارستانهای شهرستان اهواز 12 بیمارستان به صورت تصادفی ساده انتخاب شد.
1-اعتباریابی همزمان:برای اجرای اعتباریابی همزمان، دو پرسشنامه AHT و MMPI همزمان روی گروه نمونه 57 N اجرا شد، ضریب همبستگی به دست آمده 4849/0 r بود که در سطح 001/0 معنیدار است.
جدول 2-مقایسه گروه بالینی و غیر بالینی از نظر اختلال خود بیمارانگاری لذا با عنایت به تحلیل عاملی انجام شده و نتایج به دست آمده میتوان چنین استدلال کرد که آزمون خودبیمارانگاری اهواز از اعتبار و پایایی بالایی برخوردار است و میتوان از آن برای بررسی و تشخیص میزان خودبیمارانگاری استفاده کرد.
بر اساس نتایج به دست آمده مقیاس AHT برای تشخیص اختلال خودبیمارانگاری ابزاری دقیق و قابل اعتماد بوده است و از ضرایب پایایی و اعتبار رضایتبخشی برخوردار است.
هر چند در پژوهش حاضر ضریب همبستگی پایایی بعد از 6 هفته 677/0 و ضریب همبستگی آزمون AHT با خرده مقیاس خودبیمارانگاری MMPI ، 4849/0 r بود، با این همه هر دو ضریب به دست آمده مانند نتایج مارکوس معنیدار بودند.
همچنین پژوهش حاضر همسو با تحقیق رابینز و کیرمایر(1996)میباشد، با این تفاوت که آنها در پژوهش خود مقیاسی برای سنجش خودبیمارانگاری ساخته و با استفاده از روش تحلیل عاملی، پس از پنج بار چرخش به سه عامل دست یافتند."