چکیده:
جنبش نقاشی دیواری یکی از صادق ترین جلوههای هنر انقلاب است که بر اساس ایمان و ارتباط با مردم ساختار زیبا شناختی خود را جستجو کرد.در این جستجو گرچه به ساختاری تکرای و وام گرفته همانند دیگر بخشهای هنری تجسمی روی آورد. لکن این جریان تلاش داشت با بیانی ساده مبانی دینی و ملی خود را در قالب یک زبان تجسمی بیان کند. برای هنرمندان این جنبش،آفرینش هنری بیشتر یک تکلیف دینی و مقاومت در مقابل ناهنجاریهای اجتماعی-فرهنگی و....محسوب میگشت تا راهی برای نمایش ساختاری نوین در فرم تجسمی باشد.بنابراین با وجود تعابیر مختلف از تکلیف و مقاومت که به تناسب فرهنگ هرملتی در هرزمان،و مکانی میتواند معنا،شکل و فرم ویژهای در زبان تصویری پیدا کند.هنر پس از انقلاب نیز با الهام از مبانی دینی با تاویلی از مقاومت و مبارزه در ایران،بیان و ساختار خود را پیدا نمود.مقاله حاضر،جلوهای از آن مفاهیم را تحت عنوان "جنبش نقاشی دیواری انقلاب"مورد مطالعه قرار میدهد.در این مطالعه، ضمن طبقهبندی تلاشهای این جریان هنری در سه دهه پس از انقلاب و بررسی ویژگیهای کلی آن به شاخهای از هنر مقاومت اشاره دارد که در ناباوری تولد یافت و در سکوت در حال بزرگ شدن است.
خلاصه ماشینی:
"میبینیم که تجلی مقاومت در آثار هرکدام از این هنرمندان به شکلهای متفاوتی ظهور مییابد چنانکه وقتی با آثار سی که ایروس روبرو میگردیم و آثار او را در بحبوحه بحرانهای داخلی و خارجی در مقیاس با آثار ریورا و او روزکو بررسی میکنیم به وجوهی نوین از نقاشی دیواری و رئالیسم برخورد میکنیم که علاوه بر نبوغ و جسارت در اجرای مونو مانتالهای عظیم،دغدغه و نگرش پنهان دیگری در آثار او متبلور است،زمانیکه به او سفارش نقاشی4در آمریکا داده میشود همان احساس دیریناش به گذشته تاریخی مکزیک و امید به آیندهای روشن، مسیری را پیش رویش قرار میدهد که علیرغم دردسرهای کاری،او را در مقابل (به تصویر صفحه مراجعه شود) آن مسئولیت تاریخی متعهد میسازد.
این فشار روانی بر روی هنرمندان،بسیاری از آنها را در انقیاد و وابستگی به سبکها و روشهای سنتی هنری کشاند مگر کسانی که با ایمان و باور سرسختانهاشان،راه نوین خود را ادامه دادند کنکاش در تاریخ آفرینشگری هنرمندان نشان میدهد که تنها تلاش هنری آنانی که با ایمان و باور آثار خود را خلق کردند و مقاومت در استمرار را بستر اصلی باورهای خود قرار دادند،توانست ماندگار شود و تبدیل به جریانی بزرگ در عرصه هنر گردد.
در واقع وضعیت بحران از یکسو و تعهد و باور تلاش مضاعف هنرمندان انقلاب از سوی دیگر باعث شد تا جناحهای مختلف هنری وضعیت خود را بهتر بشناسند و بتواند از دوران تولد و سالهای کودکی هنر تجسمی ایران به دوره روشنایی بلوغ قدم بگذارند و با آگاهی و دانش نسبت به تحولات غرب نگاه کنند."